Identitate kultural

Identitate kulturala balio, tradizio, sinbolo, sinesmen eta jokabide-moduen multzo bat da, eta elementu kohesionatzaile gisa funtzionatzen dute gizarte-talde baten barruan, eta substratu gisa jokatzen dute osatzen duten gizabanakoek beren partaidetza-sentimendua oinarri dezaten. Edward Tylorrek honela definitzen zuen kultura: gizartearen parte izanik ikasten den guztia, bere morala, bere ezagutza, bere artea. Hala ere, kulturak ez dira homogeneoak; horien barruan, beren barne-aniztasunaren parte diren taldeak edo azpikulturak daude, kultura nagusiaren barruan talde horiek partekatzen dituzten interes, kode, arau eta erritualei erantzuteko.

Jaime Fisherren hitzetan, identitate kulturala talde sozial jakin bateko kide izatearen sentimendua da, eta beste kolektibo batzuetatik bereizteko irizpidea.^[1] Horrela, gizabanako bat talde sozial baten eduki kulturaletako batekin edo batzuekin identifika daiteke (tradizioak, ohiturak, balioak), baina hori adierazgarria da Fisherrek identitate kulturalaren kontzeptua ulertzeko. Itxuraz homogeneoa den talde baten barruan identitate bat baino gehiago daude, taldeko kide bakoitza adierazitako osagaiekin identifikatzen baita – ez guztiekin, ez modu berean –. Dibertsitatea, beraz, talde beraren barruan egon daitezkeen identitateen multzoa da. Egileak oinarrizko hiru kultura-identitate mota eta hiru kultura-aniztasun mota proposatzen ditu. Hau da, endogenoa, exogenoa eta kulturartekoa. Lehenengoan, gutxiengo autoktonoa politikoki mendebaldeko balioak dituen estatu nazional baten mende dago.

Yi-Fu Tuanek aztertzen du leku batera mugatutako komunitate bateko kide izatearen zentzutik sortzen den kultura-identitatea, topofilia lotura geografiko gisa eta civitio gisa definitutako kontzeptuak garatuz, hau da, taldearekiko jarrera positiboak sortzen dituen indarra garatuz, besteak beste, haren garapenean parte hartzeko nahia eta haren memoria pertsonalaren eta komunitatearen parte izango diren esanahien eraikuntzan parte hartzeko nahia.^[2]

• Datuak: Q1368367