Kirol-automobilen lasterketak

Kirol-automobilen lasterketak
Mota	kirol diziplina
Kirola	automobilismo eta Iraupen-lasterketa (automobilismoa)

Kirol-automobilen lasterketak kirol-automobilak erabiltzen dituen abiadurazko motor-kirol mota bat dira, eta bi eserleku eta karrozeriaren azpiko gurpilak dituzte. Bereziki eraikita egon daitezke (sport prototipos) edo errepide ereduekin lotuta egon daitezke (turismo handiak). Oro har, zirkuituetan egiten diren auto-lasterketa mota nagusietako bat dira, estaligabeko gurpil eta eserleku bakarreko lasterketekin (1 Formula, adibidez), turismo-autoen lasterketekin (Britainia Handiko Turismo-txapelketa, adibidez; kirol-autoentzako lehiaketetan ikusten diren modelo berezien ordez seriean ekoitzitako automobiletan oinarritzen da) eta bereziki prestatutako serieko autoen lasterketekin (NASCAR, adibidez) batera. Kirol-autoen lasterketak distantzia handi samarretan egiten diren erresistentzia-probak izaten dira maiz (baina ez beti), eta, oro har, garrantzi handiagoa ematen zaie autoaren fidagarritasunari eta eraginkortasunari (abiadura absolutuari kontrajarrita), beste lasterketa mota batzuetan baino. FIAren Munduko Erresistentzia Txapelketa mota horretako lasterketa batzuen adibide da.

1 Formulako lasterketen purismoaren eta turismo-lasterketen irisgarritasun erlatiboaren arteko erdibidean dagoen lehiaketa-mota bat. Estilo hori, askotan, Le Manseko 24 orduko urteko erresistentzia-lasterketarekin lotzen da. Lehen aldiz 1923an korritu zen, eta oraindik dagoen motor probarik zaharrenetakoa da. Kirol-automobilen beste lasterketa klasiko batzuk, orain desagertuak, Targa Florio (1906–1977) eta Mille Miglia (1927–1957) ziren, biak Italian eginak, eta Mexikon antolatutako Lasterketa Panamerikarra (1950–1954). Lehen mailako kirol-autoen lasterketa gehienek erresistentzia (oro har, 2,5 eta 24 ordu artean irauten dute), fidagarritasuna eta estrategia nabarmentzen dituzte, abiadura hutsaren gainetik. Lasterketa luzeenek boxen estrategia konplexua eta pilotuen aldaketa erregularrak ekarri ohi dituzte. Ondorioz, taldeko esfortzu gisa ikusten dute euren burua, banakako kirol gisa baino gehiago, eta John Wyer, Tom Walkinshaw, Henri Pescarolo, Peter Sauber eta Reinhold Joest taldeko gerenteak ia euren pilotu batzuk bezain famatu bihurtzen dira.

Porsche, Audi, Corvette, Ferrari, Jaguar, Bentley Motors Limited, Aston Martin, Lotus, Maserati, Lamborghini, Alfa Romeo, Lancia, Mercedes-Benz eta BMW marka historikoen ospea, neurri batean, Munduko Sport Prototipoen Txapelketan izandako arrakastan oinarritzen da.^[1] Fabrikatzaile hauen errepideko auto onenak askotan oso antzekoak izan dira bai ingeniaritzan eta baita estiloan ere.

Sebringeko 12 Orduak, Daytonako 24 Orduak eta Le Manseko 24 Orduak kirol-automobilen lasterketen koroa hirukoitztzat jo izan dira. Ken Miles urte berean Ford GT40 baten gidaritzapean hiru probak irabazi zituen pilotu bakarra izateko zorian egon zen, Le Mans 1966an talde aginduetan egindako akats batengatik izan ez balitz, lehen postuan bukatu arren penalizazio batengatik garaipena kostatu baitzitzaion.

• Datuak: Q371804
• Multimedia: Sports car racing / Q371804