Bystrowianidae
| Bystrowianidae Status: Uitgestorven Fossiel voorkomen: Laat-Perm tot Midden-Trias | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||
| Bystrowiana permira | |||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||
| |||||||||
| Familie | |||||||||
| Bystrowianidae Vyushkov, 1957 | |||||||||
 | |||||||||
| Bystrowiella schumanni | |||||||||
Bystrowianidae op  Wikispecies | |||||||||
| |||||||||
De Bystrowianidae[1] zijn een familie van uitgestorven reptiliomorfe gewervelde landdieren, ontdekt in continentale sedimentaire gesteenten van het Laat-Perm van Rusland en China en het Trias van Rusland en Duitsland en benoemd naar de Russische paleontoloog Alexei Petrovich Bystrow. Terwijl andere groepen reptiliomorfe 'amfibieën' aan het einde van het Perm uitstierven, reiken de Bystrowianiden met de relictvormen Synesuchus en Bystrowiela tot in het Midden-Trias.
Kenmerken
Met uitzondering van Bystrowiana, worden Bystrowianiden bijna uitsluitend gedocumenteerd door wervels en huidbeenplaten (osteodermen), zodat deze tot dusver de enige osteologische kenmerken hebben opgeleverd voor het onderscheiden van Bystrowianide geslachten en soorten (Novikov & Shishkin 2000, Novikov et al. 2000) .
De wervelstructuur, gekenmerkt door bilateraal holvormige pleurocentra, die zijn versmolten met de wervelbogen, en tussenliggende schijfvormige tot bolvormige intercentra, is in wezen vergelijkbaar met die van de zustergroep Chroniosuchidae. Een bijzonder kenmerk van de Bystrovianiden zijn een paar of meerdere paren paraneurale kanalen, die lateraal of boven het eigenlijke wervelkanaal in de wervelboog liggen en even volumineus kunnen zijn (volgens Novikov et al. 2000). Hun functie is onduidelijk, maar hun vorm kan verband houden met de ontwikkeling van de epiaxiale spieren (Golubev 1998).
In tegenstelling tot sommige chroniosuchiden, zijn de dorsale osteodermen altijd smal en het is onwaarschijnlijk dat ze als beschermend pantser hebben gefunctioneerd. Ze tonen een ventraal uitsteeksel met een ovale dwarsdoorsnede, die altijd is versmolten met het doornuitsteeksel van de bijbehorende wervel. Hoewel beide groepen een gecompliceerde articulatie tussen twee platen laten zien, beschouwt Golubev (1998) de homologie van dergelijke structuren bij chroniosuchiden en bystrowianiden als problematisch. Novikov & Shishkin (2000), aan de andere kant, homologeren de 'platy forewings' (alae anteriores) en de achterste articulaire plaat (lamina articularis) van de Bystrowianiden met de naar voren en naar achteren wijzende uitsteeksels van de chroniosuchide osteodermen.
Systematiek
Na hun eerste indeling in de Kotlassioidea of Kotlassiomorpha, die worden beschouwd als een subgroep van de Seymouriamorpha (Vyushkov 1957, Tatarinov 1972), zijn bystrowianiden samen met de chroniosuchiden in de Chroniosuchia (syn. Chroniosuchida) geplaatst sinds de herziening door Ivakhnenko & Tverdokhlebova ( 1980). Geslachten en soorten van de tot nu toe beschreven Bystrowianidae:
- Bystrowiana permira Vyushkov, 1957
- Bystrowiana sinica Young, 1979
- Axitectum vjushkovi Novikov & Shishkin, 1992
- Axitectum georgi Novikov & Shishkin, 2000
- Dromotectum spinosum Novikov & Shishkin, 1996
- Synesuchus muravjevi Novikov & Shishkin, 1996
- Bystrowiella schumanni Witzmann, Schoch & Maisch, 2008.
Bronnen, noten en/of referenties
Literatuur
- V. K. Golubev: Narrow-armored Chroniosuchians (Amphibia, Anthracosauromorpha) from the Late Permian of Eastern Europe. In: Paleontologicheskij Zhurnal. Nr. 3, 1998, S. 64–73.
- M. F. Ivakhnenko, G. I. Tverdokhlebova: Systematics, Morphology, and Stratigraphic Significance of the Upper Permian Chroniosuchians from the East of the European Part of the USSR. Izdatelstvo Saratovskogo Universiteta, Saratov 1980.
- I. V. Novikov, M. A. Shishkin: Paleozoic relics in the Triassic tetrapod communities: the last anthracosaurian amphibians. Sixth Symposium on Mesozoic Terrestrial Ecosystems and Biota. China Ocean Press, Beijing 1996.
- I. V. Novikov, M. A. Shishkin, V. K. Golubev: Permian and Triassic anthracosaurs from Eastern Europe. In: M. J. Benton, M. A. Shishkin, D. M. Unwin, E. N. Kurochkin (Hrsg.): The Age of Dinosaurs in Russia and Mongolia. Cambridge University Press, Cambridge 2000, S. 60–70.
- L. P. Tatarinov: Seymouriamorphen aus der Fauna der UdSSR. In: O. Kuhn (Hrsg.): Encyclopedia of Paleoherpetology. vol. 5B, Gustav Fischer, Stuttgart 1972.
- B. P. Vjushkov: New kotlassiomorphs from the Tatarian Series in the European part of the USSR. Upper Permian cotylosaurs and batrachosaurs from the SSSR. Trudy Paleontologicheskogo Instituta Akademya Nauk SSSR, Moscow 1957, S. 89–107.
- F. Witzmann, R. R. Schoch, M. W. Maisch: A relic basal tetrapod from the Middle Triassic of Germany. In: Naturwissenschaften. Band 95, Nr. 1, 2008, S. 67–72.
- C. C. Young: A new Late Permian fauna from Jiyuan, Honan. In: Vertebrata Palasiatica. Band 17, 1979, S. 99–113.
Noten
- ↑ Fossilworks: Bystrowianidae. www.fossilworks.org. Geraadpleegd op 13-01-2023.
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Bystrowianidae op de Engelstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.
