Harnack-Medaille

De Harnack-medaille is een wetenschapsprijs die door het Duitse Max-Planck-Gesellschaft uitgereikt wordt.

De in 1924 ingestelde Harnack-medaille is de hoogst mogelijke onderscheiding voor bijzondere verdiensten van het Max-Planck-Gesellschaft. Tot 1936 werd de onderscheiding uitgereikt door diens voorganger, het Kaiser-Wilhelm-Gesellschaft, en vanaf 1953 door het Max-Planck-Gesellschaft. De onderscheiding wordt op basis van een senaatsbesluit van het Max-Planck-Gesellschaft door de president uitgereikt. De naam is afkomstig van Adolf von Harnack, de oprichter en eerste president van het in 1911 opgerichte "Kaiser-Wilhelm-Gesellschaft zur Förderung der Wissenschaften".

• 1925 – Adolf von Harnack
• 1926 – Fritz Haber
• 1929 – Friedrich Schmidt-Ott
• 1932 – Carl Correns, Franz von Mendelssohn
• 1933 – Max Planck, Gustav Krupp von Bohlen und Halbach
• 1934 – Carl Duisberg
• 1936 – Albert Vögler, Ludwig Prandtl
• 1953 – Gustav Winkler
• 1954 – Otto Hahn, in goud 1959
• 1959 – Theodor Heuss
• 1960 – Erich Kaufmann
• 1962 – Georg Schreiber
• 1963 – Otto Heinrich Warburg
• 1964 – Heinrich Lübke
• 1965 – Alfred Kühn
• 1970 – Carl Wurster
• 1973 – Adolf Butenandt, in goud 1983
• 1974 – Walther Gerlach
• 1981 – Kurt Birrenbach
• 1984 – Hans Merkle
• 1990 – Richard von Weizsäcker
• 1993 – Reimar Lüst
• 1996 – Heinz A. Staab, Michael Sela
• 1998 – Hans F. Zacher
• 2001 – Haim Harari
• 2004 – Hubert Markl
• 2006 – Lu Yongxiang
• 2008 – Hermann Neuhaus

• Eckart Henning und Marion Kazemi: Die Harnack-Medaille der Kaiser-Wilhelm-/Max-Planck-Gesellschaft zur Förderung der Wissenschaften, 1924–2004. 2005, (= Veröffentlichungen aus dem Archiv zur Geschichte der Max-Planck-Gesellschaft, Band 19)

• Harnack-Medaille bij het Max-Planck-Gesellschaft (mpg.de)