Hubert Brouns

Hubert Brouns
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Algemeen
Volledige naam	Hubert Brouns
Geboren	Hasselt, 11 december 1947
Kieskring	Limburg
Regio	Vlaanderen
Land	België
Functie	Leraar Politicus
Partij	CVP / CD&V
Functies
1978 - 1991	Provincieraadslid Limburg
1986 - 1991	Voorzitter Limburgse provincieraad
1977 - 2012	Gemeenteraadslid Kinrooi
1983 - 1988	Schepen Kinrooi
1989 - 1994	Burgemeester Kinrooi
1991 - 2003	Volksvertegenwoordiger[1]
1992 - 1995	Lid Vlaamse Raad
2001 - 2012	Burgemeester Kinrooi
2004 - 2007	Vlaams Parlementslid[2]
Portaal    Politiek

Hubert Brouns (Hasselt, 11 december 1947), is een Belgisch onderwijzer en politicus voor de CVP en vervolgens de CD&V.

Hubert Brouns studeerde aan de Normaalschool van Maasmechelen en werkte daarna als leraar aan het Technisch Instituut Sint-Jansberg in Maaseik.

Hij ging in de gemeentepolitiek in Kinrooi en werd er in 1976 verkozen tot gemeenteraadslid. Van 1983 tot 1988 was hij schepen van de gemeente. In 1989 werd hij er burgemeester in opvolging van de liberaal Theo Schoofs, wat hij bleef tot in 1994. Na een legislatuur in de oppositie werd Brouns in 2001 opnieuw burgemeester en bleef dit nog twee legislaturen. Na de verkiezingen van 2012 werd hij opgevolgd door zijn zoon Jo Brouns.^[3] Hubert Brouns was ook buiten de gemeentepolitiek actief. Van 1978 tot 1991 was hij provincieraadslid van Limburg en vanaf 1986 ook voorzitter van de provincieraad.

Van 1991 tot 2003 zetelde hij in de Kamer van volksvertegenwoordigers. In de periode januari 1992-mei 1995 had hij als gevolg van het toen bestaande dubbelmandaat ook zitting in de Vlaamse Raad. Bij de eerste rechtstreekse verkiezingen voor het Vlaams Parlement van 13 juni 2004 werd hij verkozen in de kieskring Limburg. Hij bleef Vlaams Parlementslid tot februari 2007, waarna hij werd opgevolgd door Sonja Claes. Sinds 12 maart 2007 mag hij zich ere-Vlaams volksvertegenwoordiger noemen. Die eretitel werd hem toegekend door het Bureau (dagelijks bestuur) van het Vlaams Parlement.

In de periode 2004 tot 2015 cumuleerde hij 5 à 14 mandaten, waarvan 3 à 7 bezoldigd.^[4]