Pierre Michon

Pierre Michon
Pierre Michon in 2007
Algemene informatie
Geboren	28 maart 1945
Geboorteplaats	Châtelus-le-Marcheix
Land	Frankrijk
Werk
Jaren actief	1984−
Bekende werken	Vies minuscules, La Grande Beune, Corps du roi, Les Onze
Uitgeverij	Verdier
Dbnl-profiel
(en) IMDb-profiel
Lijst van Franstalige schrijvers
Portaal    Literatuur

Pierre Michon, (Châtelus-le-Marcheix, 28 maart 1945) is een Frans schrijver.

Pierre Michon groeide op in het departement Creuse als zoon van een dorpsonderwijzeres. Over zijn familiale voorgeschiedenis en zijn vaderloze jeugd schreef hij in zijn debuut Vies minuscules (1984). Eind jaren zestig studeerde hij aan de universiteit van Clermont-Ferrand. Na een kortstondige carrière als acteur wijdde hij zich fulltime aan de literatuur.

Pierre Michon woont in Nantes.

In zijn in 1984 verschenen debuut Vies minuscules voert Michon figuren ten tonele uit de arme plattelandsstreek waar hij zelf geboren is en opgegroeid. Zijn personages zijn eenvoudige mensen - familieleden van de verteller, ongeletterde boeren, een aan lagerwal geraakte pastoor, twee broers die elkaar naar het leven staan. Stuk voor stuk worden zij – tevergeefs – bezield door een verlangen naar iets groters. Op de achtergrond van deze verhalen schetst Michon een weinig vleiend zelfportret. Zijn ik-figuur levert een verbeten strijd met zijn mateloze literaire ambitie en zijn al even mateloze onmacht. Vies minuscules geldt in Frankrijk, vooral door zijn fonkelende, rauwe stijl, als een hedendaagse klassieker.

Veel werk van Michon is in het Nederlands vertaald door Rokus Hofstede. Volgens Hofstede is Michons werk in het Nederlands intensiever vertaald dan in enige andere taal.^[1]

• 1984 Vies minuscules, Gallimard (Roemloze levens, Van Oorschot 2001, vert. Rokus Hofstede)
• 1988 Vie de Joseph Roulin, Verdier (Het leven van Joseph Roulin, Van Oorschot 1996, vert. Rokus Hofstede)
• 1989 L'Empereur d'Occident, met illustraties van Pierre Alechinsky, Fata Morgana; heruitgave Verdier (2007)
• 1990 Maîtres et serviteurs, Verdier (Meesters en knechten, Van Oorschot 1996, vert. Rokus Hofstede)
• 1993 Rimbaud le fils, Gallimard (Rimbaud de zoon, Van Oorschot 1998, vert. Rokus Hofstede)
• 1996 La Grande Beune, Gallimard (De hengelaars van Castelnau, Van Oorschot 1997, vert. Rokus Hofstede)
• 1996 Le Roi du bois, Verdier (De koning van het woud, Voetnoot 2003, vert. Rokus Hofstede)
• 1997 Mythologies d'hiver, Verdier (Vuur van Brigid en andere wintermythen, Van Oorschot 2005, vert. Rokus Hofstede)
• 1997 Trois auteurs, Verdier
• 2002 Abbés, Verdier (Vuur van Brigid en andere wintermythen, Van Oorschot 2005, vert. Rokus Hofstede)
• 2002 Corps du roi, Verdier, winnaar Prix Décembre (Koningslichamen, Van Oorschot 2016, vert. Rokus Hofstede)
• 2007 Le Roi vient quand il veut: propos sur la littérature, Albin Michel
• 2009 Les Onze, Verdier, Grand Prix du roman de l'Académie française (De Elf, Van Oorschot 2011, vert. Rokus Hofstede)
• 2012 Vermillon: La maison des vies minuscules [met Anne-Lise Broyer], Verdier
• 2017 Tablée, L'Herne
• 2018 Habiter une œuvre [fotografie van Éric Morin], l'Anaristopathe
• 2022 Méfie-toi des femmes qui font trembler la main [in samenwerking met de kunstenaar Thomas Ivernel], Éd. Nicolas Malais (beperkte oplage)
• 2023 Les deux Beune [uitbreiding van La Grande Beune uit 1996], Verdier (Het stroomdal van de Beune, Van Oorschot 2024, vert. Rokus Hofstede)^[1]

• Pierre Michon op de site van uitgeverij Verdier (gearchiveerde link)
• Pierre Michon op Remue.net
• Video « Des mots de minuit » van 22 april 2009 : Pierre Michon over Les Onze
• Hof/Haan, website van Michons vaste vertaler Rokus Hofstede, met tal van artikelen over de schrijver.
• "Roemruchte levens: Les Onze van Pierre Michon" (besprekingsartikel door Manet van Montfrans)