|
Data i miejsce urodzenia | 1 czerwca 1952 Trabzon |
Wzrost | 179 cm |
Pozycja | bramkarz |
Kariera juniorska |
Lata | Klub | | Erdoğdu Gençlik | |
Kariera seniorska[a] |
Lata | Klub | Wyst. | Gole | 1972–1973 | Erdoğdu Gençlik | 0 | (0) | 1973–1975 | Akçaabat Sebatspor | 20 | (0) | 1975–1987 | Trabzonspor | 453 | (0) | | W sumie: | 473 | (0) | |
Kariera reprezentacyjna |
Lata | Reprezentacja | Wyst. | Gole | 1977–1986 | Turcja | 31 | (0) | |
Kariera trenerska |
Lata | Drużyna | 1987–1988 | Trabzonspor | 1988–1991 | Boluspor | 1991–1992 | İstanbulspor A.Ş. | 1992–1996 | Trabzonspor | 1996–1997 | Antalyaspor | 1997–1998 | Sakaryaspor | 2000–2004 | Turcja | 2004–2005 | Trabzonspor | 2006–2009 | FC Seoul | 2009–2013 | Trabzonspor | 2014–2015 | Bursaspor | 2015–2019 | Beşiktaş JK | 2019–2021 | Turcja | 2022–2023 | Beşiktaş JK | |
- ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
|
| Multimedia w Wikimedia Commons | |
Şenol Güneş (ur. 1 czerwca 1952 w Trabzonie) – turecki piłkarz i trener piłkarski. Podczas swojej poprzedniej kadencji w roli selekcjonera w 2002 roku doprowadził reprezentację do trzeciego miejsca, największego sukcesu w historii jej występów na mistrzostwach świata.
Kariera piłkarska
Był bramkarzem Trabzonsporu, który trzydzieści lat temu przełamał hegemonię klubów ze Stambułu. Tamtą drużynę kibice do dziś nazywają Trabzonpor Efsanesi (trabzońska bajka).
Karierę piłkarską zaczynał w lokalnych Erdogdu Genclik i Akçaabat Sebatspor
Sukcesy piłkarskie
- mistrzostwo Turcji 1976, 1977, 1979, 1980, 1981 i 1984, Puchar Turcji 1977, 1978 i 1984 oraz Superpuchar Turcji 1979, 1980 i 1983 z Trabzonsporem
W reprezentacji Turcji w latach 1976–1987 rozegrał 30 meczów.
Kariera trenerska
Przygodę szkoleniową zaczynał jako asystent pierwszego trenera w Trabzonspor SK. W 1992 dostał szansę samodzielnego poprowadzenia drużyny, która w ciągu pięciu lat jego pracy, mimo iż nie zdobyła mistrzostwa kraju, ponownie awansowała do elity najlepszych drużyn w Turcji. Po udanej przygodzie w Trabzonie, Güneş pracował w dużo słabszych klubach, a po krótkim epizodzie w Sakaryaspor SK wycofał się z czynnego uprawiania zawodu.
Kiedy w 2000 ogłoszono więc, że nowym selekcjonerem reprezentacji Turcji zostanie trener, który od ponad roku nigdzie nie pracował oraz nigdy nie prowadził któregoś z największych klubów w Turcji, wywołało to ogólne zdumienie. Domagano się jego dymisji szczególnie gdy we wrześniu 2001 przegrał eliminacyjny (do Mundialu) mecz ze Szwecją, co oznaczało konieczność gry w barażach. Prezes federacji zaufał jednak Güneşowi. Po efektownym przejściu barażów (z Austrią 1:0 i 5:0) Turcja po raz drugi w historii awansowała do mistrzostwach świata. W Japonii i Korei Turcy zaskoczyli wszystkich i zajęli III miejsce, przegrywając w półfinale z późniejszymi triumfatorami Brazylijczykami. W kraju nad Bosforem zapanowała powszechna euforia, a Güneş stał się jedną z najpopularniejszych i najbardziej lubianych postaci w Turcji.
W kolejnych eliminacjach (do Euro 2004) Turcy znów zajęli drugie miejsce w grupie i w barażach spotkali się z Łotwą. Ku zaskoczeniu obserwatorów w dwumeczu okazali się słabsi i przegrali z europejskim outsiderem. Mimo to Güneş nie otrzymał wymówienia. Zwolniono go dopiero w marcu 2004 po serii porażek w meczach towarzyskich.
Trener powrócił do Trabzonu i po raz drugi doprowadził go do wicemistrzostwa kraju. To właśnie on stał za sprowadzeniem do tego klubu polskiego pomocnika Mirosława Szymkowiaka. Pomimo dobrych wyników na krajowych boiskach, Güneş został zwolniony w połowie 2005 po tym, jak Trabzonspor SK nie awansował do Ligi Mistrzów.
W grudniu 2006 został szkoleniowcem koreańskiego FC Seoul.
Sukcesy trenerskie
- wicemistrzostwo Turcji 1996 i 2005, Puchar Turcji 1995 oraz Superpuchar Turcji z Trabzonspor SK
- III miejsce na Mistrzostwach Świata 2002 z reprezentacją Turcji
- mistrzostwo Turcji 2016 i 2017 z Beşiktaş JK (piłka nożna)
- Gür (1966–67)
- Özyazıcı (1967)
- Kılman (1968)
- Gürhan (1968–69)
- Karlıklı (1969)
- Santepe (1970–71)
- Soykıray (1971–72)
- Ertan (1972–73)
- Özyazıcı (1973–75)
- Ersoy (1975)
- Özyazıcı (1975–78)
- Sümer (1978–79)
- Özyazıcı (1979–80)
- Sümer (1980–81)
- Özyazıcı (1981–84)
- Sümer (1984–85)
- Akçay (1985)
- Sundermann (1985–86)
- Özyazıcı (1986–87)
- Türel (1987)
- Özyazıcı (1988)
- Biskup (1988)
- Güneş (1988–89)
- Braems (1989–90)
- Sümer (1990–91)
- Braems (1991–92)
- Leekens (1992–93)
- Güneş (1993–97)
- Vural (1997–98)
- Sümer (1998)
- Denizci (1998)
- Milne (1998–99)
- Özyazıcı (1999)
- Wähling (1999)
- Bulak (1999–2000)
- Tekelioğlu (2000–01)
- Briegel (2002)
- Aybaba (2002–03)
- Semercioğlu (2003)
- Doğan (2003–04)
- Güneş (2004–05)
- Halilhodžić (2005–06)
- Lazaroni (2006)
- Doğan (2006–07)
- Yanal (2007–09)
- Broos (2009)
- Güneş (2009–13)
- Kafkas (2013)
- Akçay (2013–14)
- Mandıralı (2014)
- Halilhodžić (2014)
- Yanal (2014–15)
- Arweladze (2015)
- Tekelioğlu (2015–16)
- Mandıralı (2016)
- Yanal (2016–17)
- Çalımbay (2017-18)
- Karaman (2018-19)
- Çimşir (2020)
- Newton (2020)
- Avcı (2020-23)
- Ak (2023)
- Bjelica (2023)
- Avcı (od 2023)
|
- Tucaltan (1963–66)
- Kiraz (1966–68)
- Tucaltan (1968–70)
- Kaloperović (1970–72)
- Oktay (1972–73)
- Bora (1973–74)
- Ertan (1974)
- Gegić (1974–75)
- Ertan (1975)
- Bora (1976)
- Omeragić (1976–78)
- Bora (1978)
- Tucaltan (1979)
- Niş (1979)
- Tucaltan (1980)
- Demircan (1980–81)
- Onay (1981–82)
- Omeragić (1982–84)
- Bora (1984)
- Milić (1985)
- Szarvas (1985)
- Tucaltan (1986)
- Kaleperoviç (1986–87)
- Oral & Bür (1986)
- Özden & Endersert (1987)
- Omeragić (1987)
- Güzelırmak (1987–88)
- Özyazıcı (1988)
- Gökdel (1988–89)
- Vural (1989–90)
- Nunweiller (1990–91)
- Milić (1991)
- Vural (1991–93)
- Piontek (1993)
- Güzelırmak (1993–94)
- Bijedić (1994–96)
- Bür (1996)
- Milne (1996–97)
- Kara (1997–98)
- Ertekin (1998)
- Bijedić (1998)
- Akcan (1998–99)
- Özberk (1999)
- Batmaz (1999–00)
- Vural (2000)
- Berger (2000)
- Bijedić (2000–02)
- Arıca (2002–03)
- Hagi (2003)
- Kayıhan (2003–04)
- Bijedić (2004)
- Kalpar (2004–05)
- Gündüz (2005)
- Çetiner (2005–07)
- İpekoğlu (2006–07)
- Korkmaz (2007–08)
- Aybaba (2007–08)
- Kurtar (2008–09)
- Sağlam (2009–13)
- Karaman (2013)
- Daum (2013–14)
- Buz (2014)
- Güneş (2014–15)
- Sağlam (2015)
- Hamzaoğlu (2015–17)
- Topçu (2017)
- Örnek (2017)
- Le Guen (2017–18)
- Er (2018)
- Aybaba (2018-19)
- Bakkal (2019)
- Koşukavak (2019)
- Üzülmez (2019-2020)
- Buz (2020)
- Er (2020-21)
- Tekke (2021)
- Bizati (2021)
- Tuna (2021–22)
- Er (2022)
- Tam (2022)
- Ertekin (od 2022)
|
- Sami Yen (1923)
- Hunter (1924–26)
- Tóth (1927–32)
- Pagnam (1932)
- Donnelly (1936–37)
- Molnár (1948)
- Yenal (1948)
- Molloy (1948–49)
- Arman (1949)
- Molloy (1950)
- McCormick (1950–51)
- Erkal (1951)
- Usuoğlu (1952)
- Puppo (1952–54)
- Kılıç (1954)
- Mihajlović (1955)
- Varglien (1955–56)
- Arman (1956)
- Székely (1957)
- Remondini (1958–59)
- Molnár (1960)
- Puppo (1960–62)
- Görkey (1962)
- Spajić (1962)
- Eken (1963)
- Arman (1964)
- Puppo (1965)
- Andaç (1965)
- Puppo (1965–66)
- Suvari (1966–69)
- Gegić (1969)
- Arman (1970–71)
- Petrescu (1971)
- Özarı (1972–76)
- Andaç (1976)
- Türel (1977–78)
- Kiraz (1978–80)
- Sümer (1981)
- Demircan (1982)
- Özarı (1982–84)
- Tarhan (1984)
- Gökdel (1984–85)
- Mészöly (1985)
- Özarı (1985–86)
- Denizli (1987)
- Tırpan (1988–89)
- Terim (1990)
- Piontek (1990–93)
- Terim (1993–96)
- Denizli (1996–00)
- Güneş (2000–04)
- Karaman (2004)
- Yanal (2004–05)
- Terim (2005–09)
- Çetin (2010)
- Hiddink (2010–11)
- Avcı (2011–13)
- Terim (2013–17)
- Lucescu (2017–19)
- Güneş (2019–21)
- Kuntz (2021–23)
- Montella (od 2023)
|
Selekcjonerzy reprezentacji zrzeszonych w
UEFA - Aktualny na dzień 18 czerwca 2024.