(13) Egeria
Obraz uzyskany przez Very Large Telescope | |||
Odkrywca | Annibale de Gasparis | ||
---|---|---|---|
Data odkrycia | 2 listopada 1850 | ||
Numer kolejny | 13 | ||
Charakterystyka orbity (J2000) | |||
Przynależność obiektu | Pas główny | ||
Półoś wielka | 2,5761 au | ||
Mimośród | 0,0858 | ||
Peryhelium | 2,3550 au | ||
Aphelium | 2,7972 au | ||
Okres obiegu wokół Słońca | 4 lata 49 dni 6 godzin | ||
Średnia prędkość | 18,52 km/s | ||
Inklinacja | 16,54° | ||
Charakterystyka fizyczna | |||
Średnica | 207,6 km | ||
Masa | 9,4×1018 kg | ||
Średnia gęstość | 2? g/cm3 | ||
Okres obrotu | (7 h 2 min 42 s) h | ||
Albedo | 0,08 | ||
Jasność absolutna | 6,74m | ||
Typ spektralny | G | ||
Średnia temperatura powierzchni | ~ 178 K | ||
Satelity naturalne | brak danych | ||
|
(13) Egeria – jedna z większych planetoid z pasa głównego.
Odkrycie
Planetoida została odkryta 2 listopada 1850 roku w Neapolu przez Annibale’a de Gasparisa. Jej nazwa pochodzi od Egerii, nimfy wodnej z mitologii rzymskiej.
Orbita
Orbita (13) Egerii jest nachylona do płaszczyzny ekliptyki pod kątem 16,54°. Na jeden obieg wokół Słońca ciało to potrzebuje 4 lat i 49 dni krążąc w średniej odległości 2,58 au od Słońca. Średnia prędkość orbitalna tej asteroidy to ok. 18,52 km/s.
Właściwości fizyczne
(13) Egeria ma średnicę ok. 208 km. Jej albedo wynosi 0,08, a jasność absolutna to 6,74m. Średnia temperatura na jej powierzchni sięga 174–178 K. Egeria zalicza się do planetoid węglowych typu G.
Zobacz też
Bibliografia
- (13) Egeria w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)
- (13) Egeria w bazie Minor Planet Center (ang.)
Linki zewnętrzne
- Diagram orbity (13) Egeria w bazie Jet Propulsion Laboratory (ang.)