Antoni Bonfadini
Data i miejsce urodzenia | około 1400 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 1 grudnia 1482 |
Czczony przez | |
Beatyfikacja | 1901 |
Wspomnienie | 1 grudnia |
Antoni Bonfadini (ur. ok. 1400, zm. 1 grudnia 1482) – włoski franciszkanin. Błogosławiony Kościoła katolickiego[1].
Biografia
Urodził się około 1400 roku we włoskim Księstwie Ferrary. Pochodził z zamożnej rodziny szlacheckiej. Młodość spędził na zabawach i rozrywkach. W wieku około 40 lat zdecydował się jednak wstąpić do zakonu franciszkanów. Tam uzyskał doktorat z teologii i przyjął święcenia kapłańskie. Stał się znanym w całej Italii kaznodzieją i misjonarzem. Pod wpływem jego nauk wielu ludzi się nawracało. Przypisywano mu także cuda. Po powrocie z podróży do Ziemi Świętej zatrzymał się w Cotignola, gdzie głosił kazania. Tam zapadł na ciężką chorobę i zmarł w 1482 roku. Po jego śmierci miało miejsce wiele spektakularnych zdarzeń, które wiązano z jego osobą[1].
W 1495 roku jego ciało zostało przeniesione do kościoła klasztoru bernardynów. W 1631 roku wzniesiono dla niego grób, a w 1666 roku zbudowaną kaplicę. Proces diecezjalny odbył się w Faenzie w 1894, a papież Leon XIII potwierdził jego kult w 1901 roku. Wtedy to dokonano oględzin jego ciała, które, jak się okazało, nie uległo rozkładowi[2]. Ciało błogosławionego do dziś jest dobrze zachowane. Co roku jest wystawiane do publicznej adoracji przez tydzień po Wielkanocy[1].