Büssing 900T
| Ten artykuł od 2019-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Dane ogólne | |
Producent | Büssing |
---|---|
Dane techniczne | |
Typy nadwozia | Wysokopodłogowy trolejbus klasy MAXI |
Układ drzwi | 1-0-1 |
Liczba drzwi | 2 |
Moc silników | 122 KM |
Informacje dodatkowe | |
ABS | Nie |
ASR | Nie |
EBS | Nie |
ESP | Nie |
Klimatyzacja | Nie |
Büssing 900T – trolejbus. Pojazdy te były produkowane na bazie autobusu Büssing 900. Do napędu użyto silników oraz osprzętu pochodzących ze zniszczonych wozów Henschel/AEG/Gdańska Fabryka Wagonów. Silniki trakcyjne miały moc wynoszącą 90 kW. Trolejbusy różniły się od autobusów przede wszystkim wystrojem przedniej części nadwozia, zamiast atrapy chłodnicy zastosowano jedynie płaskie blachy. W owym okresie w trolejbusach z zasady nie stosowano zwijaczy bębnowych. Zamiast tego stosowano specjalne rolki ze sznurami. Kierowca, aby opuścić pałąki lub umieścić ich końcówki na linii, musiał odwiązać linkę zaczepioną o tzw. „świński ogonek” znajdujący się na tylnej ścianie trolejbusu. Za pomocą linki wciągał specjalną rolkę spoczywającą u nasady pałąka na sam jego koniec. Gdy już jego końcówka zetknęła się z siecią, wystarczyło puścić linkę i pod własnym ciężarem rolka zsuwała się do miejsca spoczynku.