Biser Michajłow
| Ten artykuł od 2020-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Data i miejsce urodzenia | 30 czerwca 1943 | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 12 sierpnia 2020 | ||||||||
Pozycja | bramkarz | ||||||||
Kariera seniorska[a] | |||||||||
| |||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||
| |||||||||
|
Biser Michajłow (ur. 30 czerwca 1943, zm. 12 sierpnia 2020[1]) – bułgarski piłkarz, występujący na pozycji bramkarza. Jest wychowankiem Lewskiego Sofia, w którym grał aż do końca swojej kariery. Trzynaście lat spędzonych w klubie ze stolicy kraju zostało okraszonych zdobyciem czterech tytułów mistrza (1965, 1968, 1970 i 1974) oraz trzech Pucharów Armii Sowieckiej (1967, 1970 i 1971), ponadto Michajłow brał udział w pierwszym udanym występie Lewskiego na arenie międzynarodowej - w sezonie 1969-1970 podopieczni Wasyla Spasowa dotarli do ćwierćfinału Pucharu Zdobywców Pucharów. W barwach reprezentacji Bułgarii rozegrał pięć meczów.
Jest założycielem piłkarskiej dynastii; jego syn Borisław oraz wnuk Nikołaj poszli w jego ślady i związali swoją przyszłość z piłką nożną oraz Lewskim. Borisław był bramkarzem reprezentacji m.in. podczas Mundialu 1994, na którym Bułgarzy zajęli czwarte miejsce, a od 2005 roku jest prezesem Bułgarskiego Związku Piłki Nożnej; Nikołaj (gra również na pozycji bramkarza) po kilku latach spędzonych w Lewskim latem 2007 roku przeszedł do Liverpool.
Przypisy
- ↑ България се сбогува с легендарния вратар Бисер Михайлов [online], tribune.bg [dostęp 2020-08-26] (bułg.).