Bofors Mk 1

Wyrzutnie na niszczycielu „Småland”

Bofors Mk 1 – wyrzutnia rakietowych bomb głębinowych kalibru 375 mm z okresu zimnej wojny, skonstruowana przez szwedzkie przedsiębiorstwo Bofors.

Historia

System rakietowych bomb głębinowych kalibru 375 mm zaczął być rozwijany przez Boforsa wkrótce po II wojnie światowej, w której zadebiutował ten rodzaj uzbrojenia, umożliwiający zwalczanie okrętów podwodnych w pewnej odległości od okrętu. Od lat 50. system rakietowych bomb głębinowych Boforsa zyskał względnie duże rozpowszechnienie na świecie, będąc używanym przede wszystkim przez Francję, Holandię, Niemcy Zachodnie i Japonię.

Podstawowa wyrzutnia była czterolufowa, oznaczona przez Boforsa jako Mk 1[1][2]. Miała masę 7,3 t[2]. Zespół luf był unoszony do kąta 60°, co pozwalało na regulowanie zasięgu[1]. Wyrzutnia ładowana była półautomatycznie kolejnymi ośmioma bombami znajdującymi się na podajniku poniżej w czasie czterech sekund[2]. Ujemną cechą eksploatacyjną było silne brudzenie okrętów przez prochowe silniki rakietowe przy strzale[1]. Dla potrzeb holenderskich okrętów czterolufowe wyrzutnie były produkowane na licencji w Holandii przez Wilton-Fijenoord[1]. Na francuskich okrętach stosowano wyrzutnie sześciolufowe[3].

Pocisk do wyrzutni Boforsa

W toku rozwoju broni stosowane były różne pociski, w tym:

  • M50 o masie 250 kg i zasięgu od 300 do 830 m[4][5]
  • Erika o masie 250 kg i zasięgu od 600 do 1600 m[4][5]
  • pociski o masie 230 kg i zasięgu od 1400 do 2230 m[2]
  • Nelli o masie 220 kg i zasięgu od 1520 do 3600 m[4][5]

Według innych źródeł, podstawowy typ pocisków miał zasięg od 520 do 820 m, regulowany przez kąt podniesienia wyrzutni oraz zastosowanie jednego lub dwóch silników rakietowych z paliwem kordytowym[1]. Maksymalna prędkość wylotowa wynosiła 130 m/s, a prędkość opadania w wodzie 11 m/s[1]. Pociski o masie 230 kg miały ok. 100 kg materiału wybuchowego[2]. W 1961 roku według reklam Boforsa zasięg strzału wynosił 2195 m (2400 jardów)[6].

Zastosowanie

Strzelanie z japońskiego niszczyciela eskortowego „Yubari” (DE 227)

System używany był na okrętach:

  • niszczyciele typu Halland (Szwecja) – 2xIV[7]
  • niszczyciele typu Holland (Holandia) – 2xIV[8]
  • niszczyciele typu Friesland (Holandia) – 2xIV[8]
  • niszczyciele typu T47 (modyfikacja przeciwpodwodna) (Francja) – 1xVI[9]
  • niszczyciele typu T53R (Francja) – 1xVI[9]
  • fregaty typu E50 (Francja) – 1xVI[10]
  • fregaty typu E52 (Francja) – 1xVI[10]
  • korwety typu A69 (Francja)[10]
  • niszczyciele typu Veinte de Julio (Kolumbia) – 2xIV[11]
  • niszczyciele typu 101 (Hamburg) (RFN) – 2xIV[12]
  • fregaty typu 120 (Köln) (RFN) – 2xIV[12]
  • okręt szkolny „Deutschland” (RFN) – 2xIV[13]
  • niszczyciele eskortowe typu Yamagumo (Japonia) – 1xIV[14]
  • niszczyciele eskortowe typu Minegumo (Japonia) – 1xIV[14]
  • niszczyciele typu Takatsuki (Japonia) – 1xIV[14]
  • eskortowce typu Isuzu (Japonia) – 1xIV[15]
  • eskortowce typu Ishikari (Japonia) – 1xIV[15]
  • eskortowce typu Yubari (Japonia) – 1xIV[15]
  • okręt szkolny „Katori” (Japonia) – 1xIV[16]
  • fregaty typu Kasturi (Malezja)[17]
  • fregaty rakietowe typu Niterói (Brazylia) – 1xII[18]
  • fregaty rakietowe typu Wielingen (Belgia)[19]

Lista może nie być kompletna


Zobacz multimedia związane z tematem: Bofors Mk 1

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f Visser 2016 ↓, s. 183.
  2. ↑ a b c d e Zawadzki 2020 ↓, s. 42.
  3. ↑ Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995 ↓, s. 110.
  4. ↑ a b c Jane’s Fighting Ships 1986-87 ↓, s. [184].
  5. ↑ a b c Freivogel 1999 ↓, s. 42.
  6. ↑ Jane’s Fighting Ships 1961-62. Raymond Blackman (red.). Londyn: Sampson Low, Marston & Co. Ltd., 1961, s. 33 adv..
  7. ↑ Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995 ↓, s. 444.
  8. ↑ a b Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995 ↓, s. 273.
  9. ↑ a b Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995 ↓, s. 110-111.
  10. ↑ a b c Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995 ↓, s. 116-118.
  11. ↑ Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995 ↓, s. 68.
  12. ↑ a b Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995 ↓, s. 142-144.
  13. ↑ Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995 ↓, s. 156.
  14. ↑ a b c Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995 ↓, s. 225-226.
  15. ↑ a b c Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995 ↓, s. 232-233.
  16. ↑ Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995 ↓, s. 241.
  17. ↑ Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995 ↓, s. 258.
  18. ↑ Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995 ↓, s. 32.
  19. ↑ Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995 ↓, s. 25.

Bibliografia

  • Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995. Robert Gardiner, Stephen Chumbley (red.). Annapolis: Naval Institute Press, 1995. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
  • Zvonimir Freivogel. Niemieckie niszczyciele typu Hamburg. „Okręty Wojenne”. Nr 6/1999(34), 1999. Tarnowskie Góry. ISSN 1231-014X. 
  • Henk Visser: The Netherlands Type 47A destroyer. W: Warship 2016. John Jordan (red). Conway, 2016, s. 182-185. ISBN 978-1-8448-6438-6. (ang.).
  • Wojciech Zawadzki. Wielkie niszczyciele Królestwa Niderlandów. „Morze, Statki i Okręty”. 4-5/2020. XXV (198), maj–czerwiec 2020. Warszawa: Magnum-X. ISSN 1426-529X. 
  • Jane’s Fighting Ships 1986-87. John Moore (red.). Londyn: Jane’s Publishing Company, 1986. ISBN 0-7106-0828-4. (ang.).