Bolesław Ziemba
podporucznik kawalerii | |
Data i miejsce urodzenia | 25 czerwca 1896 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 31 sierpnia 1920 |
Przebieg służby | |
Siły zbrojne | Armia Austro-Węgier |
Formacja | Legiony Polskie |
Jednostki | 2 pułk ułanów |
Stanowiska | dowódca plutonu |
Główne wojny i bitwy | I wojna światowa |
Odznaczenia | |
Bolesław Ziemba (25 czerwca 1896 w Kamieńsku, zm. 31 sierpnia 1920 pod Wolicą Śniatycką[1][2]) – żołnierz Legionów Polskich, oficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się w rodzinie Tomasza i Katarzyny z Kułaków. Absolwent gimnazjum w Piotrkowie. Początkowo pracował na kolei[3]. We wrześniu 1914 wstąpił do Legionów Polskich[3][4]. Na szlaku legionowym walczył w szeregach 1 szwadronu 2 pułku ułanów[3].
W 1918 wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego. W czasie wojny z bolszewikami, w stopniu wachmistrza, walczył w szeregach 9 pułku ułanów małopolskich. 6 maja 1920[a] w potyczce pod Olszanicą, samorzutnie, na czele swojego plutonu, powstrzymał kolumnę nieprzyjaciela, co umożliwiło pozostałym oddziałom polskim na przegrupowanie się[3]. Według Jana Tatary „gdy oddziały sowieckie naciskane z kilku stron, przeszły do odwrotu, odznaczył się brawurową szarżą na kompanię piechoty rosyjskiej pluton 2-go szwadronu wachmistrza Bolesława Ziemby. Kompania ta w całości poddała się, tracąc w walce kilku zarąbanych w szarży żołnierzy”[8]. W „Księdze Jazdy Polskiej” wspomniano, że „pod Olszanicą wachm. Zięba, szarżując na czele plutonu 9 p.uł. zarąbał 7 bolszewików”[9]. 31 sierpnia 1920 poległ w bitwie pod Wolicą Śniatycką, pochowany został na cmentarzu w Zamościu[3].
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 2048 pośmiertnie[10][11]
Uwagi
Przypisy
- ↑ Lista strat 1934 ↓, s. 1039.
- ↑ Księga Jazdy Polskiej 1938 ↓, s. 399, tu 21 sierpnia 1920.
- ↑ a b c d e Polak (red.) 1991 ↓, s. 166.
- ↑ Żołnierze Niepodległości ↓, tu podano, że do Legionów Polskich wstąpił we wrześniu 1915.
- ↑ Tatara 1929 ↓, s. 17.
- ↑ Lista strat 1934 ↓, s. 842.
- ↑ Księga Jazdy Polskiej 1938 ↓, s. 390.
- ↑ Tatara 1929 ↓, s. 17, 32.
- ↑ Księga Jazdy Polskiej 1938 ↓, s. 166.
- ↑ Księga Jazdy Polskiej 1938 ↓, s. 425.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 26 stycznia 1922 roku, s. 6.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
- Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1934.
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
- Jan Tatara: Zarys historji wojennej 9-go pułku ułanów. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
- Księga Jazdy Polskiej. Bolesław Wieniawa-Długoszowski (red.) Bronisław Rakowski (red.) Władysław Dziewanowski (red.) Karol Koźmiński (red.) Stanisław Strumph-Wojtkiewicz (red.) Stanisław Ostoja-Chrostowski (red.) Stanisław Haykowski (ilust.). Warszawa: Zakłady Graficzne Instytutu Wydawniczego „Biblioteka Polska”, 1938.
Linki zewnętrzne
- Żołnierze Niepodległości: Ziemba Bolesław. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2021-05-14].