Bolomyszka
Necromys | |||
Ameghino, 1889[1] | |||
Przedstawiciel rodzaju – bolomyszka włochatoogonowa (N. lasiurus) | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | strunowce | ||
Podtyp | kręgowce | ||
Gromada | ssaki | ||
Podgromada | żyworodne | ||
Infragromada | |||
Rząd | gryzonie | ||
Podrząd | Supramyomorpha | ||
Infrarząd | myszokształtne | ||
Nadrodzina | myszowe | ||
Rodzina | chomikowate | ||
Podrodzina | bawełniaki | ||
Plemię | Akodontini | ||
Rodzaj | bolomyszka | ||
Typ nomenklatoryczny | |||
Necromys conifer Ameghino, 1889 (nomen dubium) | |||
Synonimy | |||
| |||
Gatunki | |||
| |||
| |||
|
Bolomyszka[4] (Necromys) – rodzaj ssaków z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae).
Zasięg występowania
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce Południowej[5][6][7].
Morfologia
Długość ciała (bez ogona) 95–189 mm, długość ogona 57–102 mm, długość ucha 11–19 mm, długość tylnej stopy 19–29 mm; masa ciała 20–67,5 g[6][8].
Systematyka
Rodzaj zdefiniował w 1889 roku argentyński przyrodnik, paleontolog, antropolog i zoolog Florentino Ameghino na łamach Acta de la Academia Nacional de Ciencias Exactas[1]. Na gatunek typowy Ameghino wyznaczył (oznaczenie monotypowe) formę kopalną nazwaną Necromys conifer[a].
Etymologia
- Necromys: gr. νεκρος nekros ‘trup, martwy’; μυς mus, μυος muos ‘mysz’[10].
- Bolomys: gr. βωλος bōlos ‘guzek’[11]; μυς mus, μυος muos ‘mysz’[12]. Gatunek typowy: Akodon amoenus O. Thomas, 1900.
- Cabreramys: Ángel Cabrera (1879—1960), hiszpańsko-argentyński zoolog i paleontolog; μυς mus, μυος muos ‘mysz’[12]. Gatunek typowy: Mus obscurus Waterhouse, 1837.
Podział systematyczny
Do rodzaju należą następujące gatunki[13][8][5][4]:
- Necromys punctulatus (O. Thomas, 1894) – bolomyszka nakrapiana
- Necromys urichi (J.A. Allen & F.M. Chapman, 1897) – bolomyszka karaibska
- Necromys lasiurus (Lund, 1841) – bolomyszka włochatoogonowa
- Necromys lenguarum (O. Thomas, 1898) – bolomyszka paragwajska
- Necromys amoenus (O. Thomas, 1900) – bolomyszka miła
- Necromys lactens (O. Thomas, 1918) – bolomyszka białobroda
- Necromys lilloi Jayat, D’Elía, Ortiz & Teta, 2016
- Necromys obscurus (Waterhouse, 1837) – bolomyszka ciemna
Opisano również gatunek wymarły z pliocenu dzisiejszej Argentyny[14]:
- Necromys bonapartei (Reig, 1978)
Uwagi
Przypisy
- ↑ a b F. Ameghino. Contribución al conocimiento de los mamiferos fósiles de la República Argentina. „Acta de la Academia Nacional de Ciencias Exactas”. 6, s. 120, 1889. (hiszp.).
- ↑ O. Thomas. The grouping of the South American Muridae commonly referred to Akondon. „The Annals and Magazine of Natural History”. Eighth Series. 18, s. 339, 1916. (ang.).
- ↑ E. Massoia & A. Fornes. El estado sistemático, distribución geográfica y datos etoecológicos de algunos mamíferos neotropicales (Marsupialia y Rodentia) con la descripción de Cabreramys, género nuevo (Cricetidae). „Acta Zoológica Lilloana”. 23, s. 418, 1967. (port.).
- ↑ a b Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 250. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 414. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ a b U. Pardiñas, P. Myers, L. León-Paniagua, N.O. Garza, J. Cook, B. Kryštufek, R. Haslauer, R. Bradley, G. Shenbrot & J. Patton. Opisy gatunków Cricetidae: U. Pardiñas, D. Ruelas, J. Brito, L. Bradley, R. Bradley, N.O. Garza, B. Kryštufek, J. Cook, E.C. Soto, J. Salazar-Bravo, G. Shenbrot, E. Chiquito, A. Percequillo, J. Prado, R. Haslauer, J. Patton & L. León-Paniagua: Family Cricetidae (True Hamsters, Voles, Lemmings and New World Rats and Mice). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 468–470. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Necromys. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2020-12-02].
- ↑ a b Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 264. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ J.P. Jayat, G. D’Elía, P.E. Ortiz & P. Teta. A new species of the rodent genus Necromys Ameghino (Cricetidae: Sigmodontinae: Akodontini) from the Chaco Serrano grasslands of northwestern Argentina. „Journal of Mammalogy”. 97 (5), s. 1321–1335, 2016. DOI: 10.1093/jmammal/gyw103. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 450, 1904. (ang.).
- ↑ Jaeger 1959 ↓, s. 37.
- ↑ a b Jaeger 1959 ↓, s. 160.
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-10-07]. (ang.).
- ↑ O.A. Reig. Roedores cricétidos del Plioceno superior de la Provincia de Buenos Aires (Argentina). „Publicaciones del Museo municipal de Ciencias naturales de Mar del Plata „Lorenzo Scaglia””. 2 (8), s. 164–190, 1978. (hiszp.).
Bibliografia
- E.C. Jaeger: Source-book of biological names and terms. Wyd. 3 (Revised second printing). Springfield: Charles C. Thomas, 1959, s. 1–316. (ang.).