Boulangeryt
Boulangeryt z kopalni Noche Buena, gmina Mazapil, Zacatecas, Meksyk (12,5 x 6,5 x 6,2 cm) | |||
Właściwości chemiczne i fizyczne | |||
Skład chemiczny | Pb5Sb4S11 | ||
---|---|---|---|
Twardość w skali Mohsa | 2,5-3[1] | ||
Łupliwość | dobra, wyraźna | ||
Pokrój kryształu | rzadko tabliczkowy, najczęściej pryzmatyczny o silnie pionowo prążkowanych ścianach | ||
Układ krystalograficzny | jednoskośny | ||
Gęstość minerału | 5,8-6,2 g/cm³ | ||
Właściwości optyczne | |||
Barwa | ołowianoszara, często pokryty żółtą powłoką powstałą w procesie utleniania | ||
Rysa | czarna do brązowej | ||
Połysk | jedwabiście lśniący | ||
| |||
|
Boulangeryt – minerał z gromady siarkosoli. Jest minerałem rozpowszechniony o wiele bardziej niż przypuszczano we wcześniejszych latach. Mianem sprężonej lub zgorzelinowej rudy określa się spilśnione masy antymonitu, boulangerytu, jamesonitu i innych minerałów. Można go znaleźć w większości rud ołowiu. Najstarsze znalezisko pochodzi z Molières we Francji. Znaleziono tam duże ilości krystalicznych skupień o włóknistym przełamie. Ładne kryształy spotykane są bardzo rzadko, najczęstsze są skupienia drobnoziarniste i włókniste, surowe zbite masy.
Minerał ten został nazwany boulangerytem w 1837 na cześć francuskiego inżyniera górnictwa Charlesa Boulange'a (1810–1849)[2].
Występowanie
Boulangeryt powstaje w procesach hydrotermalnych w niskich i średnich temperaturach, gdzie występuje wraz z jamesonitem, od którego jest go bardzo trudno odróżnić w makroskopowy sposób. Występuje tam również z siarczanami ołowiu, węglanami, siarczkami i kwarcem.
Na świecie jego ważniejsze złoża znajdują się w:
- Czechy – Přibram
- Francji – Molières
- Niemczech – góry Harzu i Saksonia
- Rosja – góry Ural
- Szwecji – Boliden
- Ukraina – Donieck
W Polsce występuje w okolicach Wałbrzycha, Chełmca oraz Jawora[3].
Przypisy
Bibliografia
- Olaf i Ulrike Medenbach: Atlas minerałów, wydawnictwo RM, str. 52, 174-175
- identyfikator minerału w Mindat: 738