Bronisław Brochwicz-Rogoyski

Bronisław Rogóyski

Imię i nazwisko	Bronisław Wawrzyniec Brochwicz-Rogóyski
Data i miejsce urodzenia	10 sierpnia 1861 Głodno
Data i miejsce śmierci	17 marca 1921 Warszawa
Narodowość	polska
Dziedzina sztuki	architektura
Epoka	historyzm
Ważne dzieła
Gmach Główny Politechniki Warszawskiej PASTA
Multimedia w Wikimedia Commons

Bronisław Wawrzyniec Rogoyski herbu Brochwicz (ur. 10 sierpnia 1861 w Głodnie, zm. 17 marca 1921 w Warszawie) – polski architekt, przedstawiciel historyzmu.

Uczęszczał do Gimnazjum Męskiego w Lublinie, następnie studiował architekturę w Szkole Politechnicznej we Lwowie, Wyższej Szkole Technicznej w Brunszwiku i Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Pięknych w Paryżu. Dyplom uzyskał na Politechnice Warszawskiej.

Zaprojektował (z Izaakiem Gustawem Clasonem) pierwszy wieżowiec w Warszawie − budynek centrali telefonicznej Towarzystwa Akcyjnego Telefonów „Cedergren” przy ul. Zielnej 39^[1]. Inną warszawską budowlą jego projektu jest Szara Willa (w końcu XX wieku przebudowana przez Andrzeja Kicińskiego), a także budynki przy ul. Foksal 16/18, ul. Smolnej oraz dom firmy Gebethner i Wolff. Współautor (wraz ze Stefanem Szyllerem) kompleksu Instytutu Politechnicznego im. Cara Mikołaja II (późniejsza Politechnika Warszawska). Przypisuje mu się także projekt warszawskiej kamienicy Wolfa Krongolda, jednak nie zostało to potwierdzone^[2].

Pochowany został na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 63-5-29)^[3].

• Wybrane realizacje
• 
  PASTA w Warszawie
• 
  Kamienica przy ul. Foksal 16/18 w Warszawie
• 
  Kościół Wniebowzięcia NMP w Nowoczerkasku
• 
  Dom firmy Gebethner i Wolff w Warszawie (niezachowany)