Bronisław Jamontt

Bronisław Jamontt

Prof. Bronisław Jamontt
Data i miejsce urodzenia	5 sierpnia 1886 Dokudowo
Data i miejsce śmierci	4 lutego 1957 Toruń
Narodowość	polska
Alma Mater	Uniwersytet Stefana Batorego w Wilnie
Dziedzina sztuki	malarstwo
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Bronisław Jamontt (ur. 5 sierpnia 1886 w Dokudowie^[1], zm. 4 lutego 1957 w Toruniu) – polski malarz i pedagog; od 1946 profesor zwyczajny, od 1953 ze stopniem doktora nauk o sztuce.

Syn Kazimierza i Marii ze Świackiewiczów. Uczęszczał do I Gimnazjum Klasycznego w Wilnie, równolegle ucząc się w Wileńskiej Szkole Rysunku. W 1907 roku ukończył gimnazjum^[1], a w 1908 podjął studia prawnicze na uniwersytecie w Petersburgu, uczestnicząc też, jako wolny słuchacz, w zajęciach na Akademii Sztuk Pięknych. Po dwóch latach zrezygnował ze studiów, powrócił do Wilna i zaczął nauczać rysunku w okolicznych majątkach ziemiańskich. W latach 1918–1919 uczył w Szkole Realnej Polskiej Macierzy Szkolnej w Homlu, w latach 1924–1931 prowadził też kursy maturalne przy Gimnazjum im. Króla Zygmunta Augusta w Wilnie, pracował też jako urzędnik.

W tym czasie regularnie malował, pierwsza wystawa jego prac miała miejsce w 1915 roku w Wilnie. Kolejne miały miejsce w Warszawie (w Zachęcie), potem w Paryżu, Brukseli (1928–1929), Hadze, Amsterdamie (1929), Bukareszcie (1930), Kopenhadze (1930–1931), Gdańsku (1930), Moskwie (1933), Rydze (1934), Berlinie i Monachium (1935).

Po odbyciu kilku podróży artystycznych po Europie (Paryż, Bruksela, Rzym, Florencja), w 1928 roku ponownie podjął studia na Uniwersytecie Stefana Batorego. W 1931 został zatrudniony jako starszy asystent w Katedrze Malarstwa Pejzażowego tej uczelni. W 1934 roku ukończył studia i zastępował kierującego katedrą Ferdynanda Ruszczyca, a w 1937 roku, po śmierci tego ostatniego, uzyskał stanowisko profesora i przejął formalnie kierownictwo katedry. Wykształcił wielu malarzy, w tym m.in.: Aleksandra Trojkowicza.

W czasie II wojny światowej zaangażował się w tajne nauczanie na poziomie uniwersyteckim.

Po wojnie trafił do Torunia, gdzie 1 października 1945 został tymczasowo powołany na stanowisko profesora tworzonego Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Organizował na Wydziale Humanistycznym Sekcję Sztuk Pięknych, która w 1946 roku przekształciła się w Wydział Sztuk Pięknych. Był jego dziekanem oraz kierownikiem Katedry Malarstwa Pejzażowego, a następnie Zakładu Pejzażu i Martwej Natury.

Zmarł 4 lutego 1957 roku w Toruniu. Spoczywa na tamtejszym cmentarzu św. Jerzego przy ul. Konstantego Gałczyńskiego.

Specjalizował się w malarstwie pejzażowym (jego obrazy przedstawiały m.in. widoki Wilna, Wileńszczyzny i Torunia), używał tempery, gwaszu, akwareli, oleju. W późniejszych latach tworzył też grafiki, m.in. stosując akwafortę.

• Złoty Krzyż Zasługi (13 czerwca 1930)^[2]
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (1955)^[3]

• SławomirS. Kalembka SławomirS. (red.), Pracownicy nauki i dydaktyki Uniwersytetu Mikołaja Kopernika 1945–2004. Materiały do biografii, Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2006, s. 290–291, ISBN 83-231-1988-0 .
• Z graficznej i rysunkowej twórczości Bronisława Jamontta. bu.umk.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-01)]., Jan Kotłowski, Biblioteka Uniwersytecka w Toruniu.