Butastur
| Butastur | |||
| Hodgson, 1843[1] | |||
 Myszołap białobrewy (B. indicus) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | ||
| Typ | strunowce | ||
| Podtyp | kręgowce | ||
| Gromada | ptaki | ||
| Podgromada | Neornithes | ||
| Infragromada | ptaki neognatyczne | ||
| Rząd | szponiaste | ||
| Rodzina | jastrzębiowate | ||
| Podrodzina | jastrzębie | ||
| Plemię | Accipitrini | ||
| Rodzaj | Butastur | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
| Circus teesa Franklin, 1831 | |||
| Synonimy | |||
| | |||
| Gatunki | |||
| |||
| |||
| |||
Butastur – rodzaj ptaków z podrodziny jastrzębi (Accipitrinae) w obrębie rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae).
Rozmieszczenie geograficzne
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Afryce i Azji[5].
Morfologia
Długość ciała 35–48 cm, rozpiętość skrzydeł 84–110 cm; masa ciała 300–433 g[5].
Systematyka
Rodzaj zdefiniował w 1843 roku angielski etnolog i przyrodnik Brian Houghton Hodgson w artykule poświęconym spisowi katalogowemu nepalskich ptaków, opublikowanym w czasopiśmie The journal of the Asiatic Society of Bengal[1]. Gatunkiem typowym jest (oryginalne oznaczenie) myszołap białooki (B. teesa).
Etymologia
- Butastur: zbitka wyrazowa nazw rodzajów: Buteo Lacépède, 1799 (myszołów) oraz Astur Lacépède, 1801 (jastrząb)[6].
- Buteopernis: łac. buteo, buteonis ‘myszołów’; rodzaj Pernis Cuvier, 1816 (trzmielojad)[7].
- Poliornis: gr. πολια polia ‘siwowłosy’; ορνις ornis, ορνιθος ornithos ‘ptak’[8]. Gatunek typowy (późniejsze oznaczenie): Circus teesa Franklin, 1831[4].
- Valeria: łac. valeria ‘rodzaj orła’[9]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Circus teesa Franklin, 1831.
- Bupernis: łac. buteo, buteonis ‘myszołów’; rodzaj Pernis Cuvier, 1816 (trzmielojad)[10]. Gatunek typowy (późniejsze oznaczenie): Circus teesa Franklin, 1831[11].
Podział systematyczny
Do rodzaju należą następujące gatunki[12]:
- Butastur liventer (Temminck, 1827) – myszołap białobrzuchy
- Butastur rufipennis (Sundevall, 1850) – myszołap rdzawoskrzydły
- Butastur teesa (Franklin, 1831) – myszołap białooki
- Butastur indicus (J.F. Gmelin, 1788) – myszołap białobrewy
Uwagi
Przypisy
- ↑ a b B.H. Hodgson. Catalogue of Nepdlese Birds presented to the Asiatic Society, duly named and classified by the Donor. „The journal of the Asiatic Society of Bengal”. 12 (1), s. 311, 1843. (ang.).
- ↑ R. Jameson. On the Affinities of the Falconidce; being an attempt at a Natural Arrangement of this Family. „Calcutta Journal of Natural History”. 1, s. 319, 1841. (ang.).
- ↑ J.J. Kaup: Classification der Säugethiere und Vögel. Darmstadt: C. W. Leske, 1844, s. 122. (niem.).
- ↑ a b c G.R. Gray: Catalogue of the genera and subgenera of birds contained in the British Museum. London: Printed by order of the Trustees, 1855, s. 4. (ang.).
- ↑ a b D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette, Hawks, Eagles, and Kites (Accipitridae), version 1.0, [w:] S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (redaktorzy), Birds of the World, Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY 2020, DOI: 10.2173/bow.accipi1.01 [dostęp 2024-08-09] (ang.), Butastur.
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, Butastur [dostęp 2022-10-27] .
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, Buteopernis [dostęp 2022-10-27] .
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, Poliornis [dostęp 2022-10-27] .
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, Valeria [dostęp 2022-10-27] .
- ↑ The Key to Scientific Names ↓, Bupernis [dostęp 2022-10-27] .
- ↑ H.T. Condon: Checklist of the birds of Australia. Cz. 1: Non-passerines. Melbourne: Royal Australasian Ornithologists Union, 1975, s. 83. ISBN 978-0-9599823-1-2. (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Plemię: Accipitrini Vigors, 1824 (Wersja: 2024-04-07). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2024-08-09].
Bibliografia
- The Key to Scientific Names, J.A.J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).
