Chlorek rtęci(II)

Chlorek rtęci(II)

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) konst. dichlorek rtęci, chlorek rtęci(II) Inne nazwy i oznaczenia farm. łac. hydrargyri dichloridum, hydrargyrum bichloratum, hydrargyri chloridum corrosivum, hydrargyri bichloridum inne sublimat
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	HgCl 2
Masa molowa	271,50 g/mol
Wygląd	biały lub prawie biały, krystaliczny proszek, albo bezbarwne, białe lub prawie białe kryształy, albo ciężka krystaliczna masa[1]
Identyfikacja
Numer CAS	7487-94-7
PubChem	24085
DrugBank	DB13765
Właściwości Gęstość 5,6 g/cm³[2]; ciało stałe Rozpuszczalność w wodzie 73,1 g/kg (25 °C)[2] w innych rozpuszczalnikach rozpuszczalny w etanolu, metanolu, acetonie, eterze dietylowym[2] i glicerynie[1], słabo w benzenie[2] Temperatura topnienia 277 °C[2] Temperatura wrzenia 304 °C[2] Punkt krytyczny 700 °C[2]; 173 cm³/mol ≈ 1,569 g/cm³[2] logP 0,22 Prężność pary 1,3 mmHg (236 °C)[3]
Budowa Typ hybrydyzacji i VSEPR sp – liniowa
Niebezpieczeństwa Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Na podstawie Rozporządzenia CLP, zał. VI[4] Niebezpieczeństwo Zwroty H H300, H314, H341, H361f, H372, H410 Zwroty P P201, P260, P280, P301+P310+P330, P303+P361+P353, P305+P351+P338[3] Numer RTECS OV9100000 Dawka śmiertelna LD50 1 mg/kg (szczur, drogą pokarmową)
Podobne związki
Inne aniony	fluorek rtęci(II), bromek rtęci(II), jodek rtęci(II)
Inne kationy	chlorek cynku, chlorek kadmu, chlorek rtęci(I) (kalomel)
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC	D08AK03
Farmakokinetyka Działanie przeciwbakteryjne
Uwagi terapeutyczne Drogi podawania miejscowo
Multimedia w Wikimedia Commons

Chlorek rtęci(II), pot. sublimat, HgCl
2 – nieorganiczny związek chemiczny, sól kwasu solnego i rtęci na II stopniu utlenienia. Dobrze rozpuszczalny w wodzie, silnie trujący. Związek ten stosowany jest jako katalizator w syntezie organicznej, a także jako środek dezynfekujący w stężeniu 0,1%^[5]. Jest także stosowany w recepturze aptecznej, m.in. do sporządzania białej maści rtęciowej.

Objawy zatrucia drogą wziewną i po spożyciu są bardzo podobne i należą do nich:

• ślinotok
• ból gardła i przełyku
• ból brzucha
• krwawa biegunka
• przyśpieszona akcja serca
• przyśpieszone tętno
• bladość powiek
• zapaść, a w najcięższych przypadkach śmierć

W przypadku przeżycia występują objawy uszkodzenia układu nerwowego.

Chlorek rtęci(II) można otrzymać kilkoma sposobami – na przykład działając kwasem solnym na tlenek rtęci(II) lub w reakcji siarczanu rtęci(II) z mieszaniną chlorku sodu i kwasu solnego^[6]:

HgO + 2 HCl → HgCl
2 + H
2O

HgSO
4 + 2 NaCl → HgCl
2 + Na
2SO
4

W pierwszej metodzie tlenek rtęci ogrzewa się z kwasem solnym do rozpuszczenia, po czym sączy się i schładza do krystalizacji. Wydzielone kryształy odsącza się i przemywa niewielką ilością zimnej wody. Z połączonych przesączów po zagęszczeniu można uzyskać kolejną porcję produktu.

Można go także otrzymać przez bezpośrednie działanie chloru na rtęć^[7] lub dodając kwasu solnego do gorącego, stężonego roztworu azotanu rtęci(I):

Hg
2(NO
3)
2 + 4HCl → 2HgCl
2 + 2H
2O + 2NO
2