Claude Tresmontant

Claude Tresmontant (ur. 1925, zm. 1997) – francuski filozof, teolog i hellenista. Wykładał filozofię średniowieczną i filozofię nauki na Sorbonie. Członek Académie des Sciences Morales et Politiques. Laureat nagrody im. Maxymiliana Kolbe w 1973 i Grand Prix Académie des Sciences Morales et Politiques za cały dorobek w 1987.

Chrześcijaństwo jest dla Tresmontanta „główną teorią rzeczywistości”. Wyjaśnia ono istnienie tego, co jest, w przeciwieństwie do nauk doświadczalnych, które umożliwiają nam rozpoznanie natury tego, co jest. Dowiedzenie istnienia Boga jest możliwe. Teologia oparta na Słowie Bożym powinna udowodnić dwie przesłanki:

1. Istnieje transcendentny, absolutny byt, stworzyciel Nieba i Ziemi, którego możemy nazywać Bogiem;
2. Ten byt przemówił do nas, objawił się nam.

Tresmontant znajduje racje istnienia Boga w czterech analizach: astrofizycznej (dlaczego istnieje przestrzeń kosmiczna?), biochemicznej (dlaczego geny przenoszą informacje?), genetycznej (dlaczego suma genetycznej informacji wzrasta?) oraz antropologicznej (dlaczego istnieją ludzkie istoty?). Chrystus przynosi nowy program dla ludzkiego umysłu. Nowy w stosunku do tego, który zawarty jest w ludzkim mózgu (peleocortex). Tresmontant obawiał się modernistycznego chrześcijańskiego irracjonalizmu, który nazywał „patologią chrześcijaństwa”.

• Gospel of Matthew, Translation and Notes,
• A Study of Hebrew Thought (wyd. polskie Esej o myśli hebrajskiej, Kraków 1995),
• Christian Metaphysics,
• Saint Paul and the Mystery of Christ,
• Pierre Teilhard de Chardin–His Thought,
• Towards the Knowledge of God,
• The Origins of Christian Philosophy,
• Problem istnienia Boga, Warszawa 1970,
• Jezus naucza, Warszawa 1973,
• Problem duszy, Warszawa 1973.