Cmentarz prawosławny w Tarnogrodzie
Widok ogólny | |||
Państwo | Polska | ||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Miejscowość | |||
Typ cmentarza | wyznaniowy | ||
Wyznanie | prawosławne (d. także katolickie) | ||
Stan cmentarza | czynny | ||
Powierzchnia cmentarza | 2 ha | ||
Liczba kwater cmentarnych | bez podziału | ||
Data otwarcia | ok. 1828 | ||
Zarządca | |||
Położenie na mapie Tarnogrodu | |||
Położenie na mapie Polski | |||
Położenie na mapie województwa lubelskiego | |||
Położenie na mapie powiatu biłgorajskiego | |||
Położenie na mapie gminy Tarnogród | |||
50°22′06″N 22°43′57″E/50,368333 22,732500 | |||
|
Cmentarz prawosławny w Tarnogrodzie – prawosławna nekropolia w Tarnogrodzie, utworzona w ok. 1828 na potrzeby miejscowej ludności unickiej i katolickiej, od lat 40. XIX w. prawosławna i użytkowana do dnia dzisiejszego.
Historia i opis
Cmentarz został założony ok. 1828 z przeznaczeniem dla miejscowej parafii unickiej jako kontynuacja starego cmentarza katolickiego i unickiego[1]. Kiedy jednak w latach 40. XIX w. część mieszkańców przyjęła prawosławie, miejscowi katolicy zaczęli domagać się osobnej kwatery, do czego w końcu nie doszło aż do II wojny światowej[1]. W 1946 został powiększony w kierunkach zachodnim i południowym o tereny Ordynacji Zamojskiej, jednak warunki glebowe nie pozwalały na ich natychmiastowe użytkowanie[1]. W 1949 rekoncyliowano poprzedni cmentarz, co wkrótce spowodowało zamknięcie opisywanej nekropolii dla katolików w 1955[1]. Obecnie cmentarz jest wciąż użytkowany przez ludność prawosławną[1].
Na początku lat 90. XX wieku na terenie nekropolii zachowało się ok. 130 kamiennych nagrobków sprzed 1945, w tym 10 z I połowy XIX w. i 44 z I połowy XX w. Najstarszy pochówek pochodzi z 1878[1]. Wśród wyróżnionych pochówków są m.in.: proboszcza parafii w Chmielku ks. Michała Krypiakiewicza, burmistrza Tarnogrodu Adama Chmielewskiego, oficera 2 Pułku Ułanów Sierakowskiego, proboszczów katolickiej parafii tarnogrodzkiej ks. Ignacego Chwalewskiego, Marcina Stefańskiego, Konstantego Polaczka, Edmunda Bogusławskiego; aptekarza Józefa Rzeczniowskiego, lekarza Bogusława Kraczkiewicza, cesarskiego naczelnika Pawła Mojaka oraz trzech żołnierzy wojska polskiego poległych 15 września 1939[1].
Wokół cmentarza rośnie bardzo dużo drzew: lipy, wiązy, topole, dęby, kasztanowce, świerki, olchy i robinie i jej samosiewy[1]. Południowa część cmentarza jest użytkowana rolniczo[1].
Przypisy
Bibliografia
- D. Kawałko, Cmentarze województwa zamojskiego, Państwowa Służba Ochrony Zabytków, Zamość 1994.