Człon całkujący
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Człony całkujące (integratory) – elementy w układach dynamicznych, które zachowują się jak elementy magazynujące (przykładem mogą być tu: sprężyna albo kondensator, które magazynują na przykład energię potencjalną czy kinetyczną). Integratory w ciągłych układach sterowania służą jako urządzenia zapamiętujące, dlatego ich sygnały wyjściowe mogą być rozważane jako zmienne, które definiują wewnętrzny stan układu.
W teorii sterowania człon całkujący (idealny) (ang. integral term) to człon, który na wyjściu daje sygnał proporcjonalny do całki sygnału wejściowego
Poddanie powyższego związku obustronnej transformacji Laplace’a daje związek pomiędzy transformatami obu sygnałów:
Stąd transmitancja członu całkującego ma postać:
Jego odpowiedź impulsowa wygląda następująco:
Charakterystyka skokowa:
- w dziedzinie operatorowej:
- w dziedzinie czasu:
Charakterystyka amplitudowo-fazowa:
Charakterystyka fazowa:
Wzmocnienie maleje o 20 dB na dekadę.