Dąb Beczka
pomnik przyrody ustanowiony pod koniec lat 70. | |
Pień dębu beczki – widok od wschodu | |
Państwo | Polska |
---|---|
Lokalizacja | |
Obwód | 760 cm |
Położenie na mapie Polski | |
52°40′05″N 23°44′48″E/52,668056 23,746667 |
Dąb Beczka – dąb z rosnący w Puszczy Białowieskiej, który osiągnął największy obwód pnia (na wysokości 130 cm od podstawy – 760 cm, wysokość ponad 30 m). Jeszcze pod koniec lat 80. XX wieku kondycja drzewa była całkiem dobra – praktycznie wszystkie konary w koronie pokryte były liśćmi. Gwałtowne załamanie żywotności drzewa nastąpiło na początku lat 90.
Drzewo dziś jest już martwe – uschło w 1992 roku, pień jest obecnie w znacznym stopniu pozbawiony kory. Nazwa pochodzi od beczkowatego kształtu pnia. Prawdopodobnie do zniekształcenia dolnej partii pnia przyczynił się grzyb – ozorek dębowy.
Drzewo w białowieskim mateczniku pod koniec lat 70. wyśledził Jacek Wysmułek i to z jego inicjatywy zostało ono pisane do rejestru drzew pomnikowych. Pierwotnie wiek dębu oceniano na ponad 600 lat, obecnie uważa się, że nie miał więcej niż 450.
Bibliografia
- Encyklopedia Puszczy Białowieskiej – Dąb Beczka
Linki zewnętrzne
- Dęby Puszczy Białowieskiej