EE-11 Urutu
EE-11 Urutu | |
Dane podstawowe | |
Państwo | Brazylia |
---|---|
Producent | Engesa |
Typ pojazdu | transporter opancerzony |
Trakcja | kołowa (6x6) |
Załoga | 1 + 12 |
Historia | |
Prototypy | 1970 |
Produkcja | 1974-1987 |
Dane techniczne | |
Silnik | o mocy 260 KM |
Poj. zb. paliwa | 380 l |
Długość | 6,1 m |
Szerokość | 2,65 m |
Wysokość | 2,125 m (do stropu kadłuba) |
Prześwit | 0,38 m |
Masa | 11 t |
Moc jedn. | 18,6 KM/t |
Osiągi | |
Prędkość | 105 km/h |
Zasięg pojazdu | 850 (szosa), 60 (woda) |
Pokonywanie przeszkód | |
Ściany (wys.) | 0,6 m |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
1 x wkm M2HB kalibru 12,7 mm | |
Wyposażenie | |
2 x 2 lub 2 x 3 wyrzutnie granatów dymnych | |
Użytkownicy | |
Angola, Boliwia, Brazylia, Chile, Kolumbia, Gabon, Irak, Jordania, Libia, Maroko, Surinam, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Tunezja, Urugwaj, Wenezuela |
EE-11 Urutu – brazylijski transporter opancerzony zaprojektowany w latach 70. XX wieku. Nazwa pochodzi od jadowitego węża – żararaki urutu. Wiele podzespołów EE-11 jest identycznych z zastosowanymi w pojeździe rozpoznawczym EE-9 Cascavel.
Pierwszy prototyp EE-11 powstał w 1970 roku. Przez następne cztery lata trwało udoskonalanie konstrukcji pojazdu. W 1974 roku rozpoczęto produkcję EE-11 dla armii brazylijskiej. W następnych latach pojazd był szeroko eksportowany do krajów Ameryki Południowej, Afryki i Bliskiego Wschodu. Jednym z największych odbiorców EE-11 był Irak.
Bibliografia
- IgorI. Witkowski IgorI., Lekkie i średnie opancerzone wozy bojowe, Warszawa: WiS, 1993, ISBN 83-86028-02-5, OCLC 749866876 .
Linki zewnętrzne
- armyrecognition.com (rysunek)