Edward Trojanowski

Ten artykuł dotyczy malarza. Zobacz też: Edward Trojanowski (lekkoatleta) – lekkoatleta i dziennikarz.

Edward Trojanowski

Edward Trojanowski (1905)
Data i miejsce urodzenia	10 października 1873 Koło
Data i miejsce śmierci	19 maja 1930 Otwock
Narodowość	polska
Dziedzina sztuki	malarstwo
Epoka	secesja
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Edward Trojanowski (ur. 10 października 1873 w Kole, zm. 19 maja 1930 w Otwocku)^[1] – polski malarz, tworzący w stylu secesji.

Był bratem aktora Zygmunta Trojanowskiego^[2]. W latach 1892–1897 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Sankt Petersburgu, ale przerwał naukę i wyjechał do Monachium, a następnie do Paryża^[3]. Uczył się w Académie Julian pod kierunkiem Jeana-Paula Laurensa. W 1901 współzakładał krakowskie Towarzystwo Polska Sztuka Stosowana. Od 1906 był profesorem warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych. Początkowo wykładał sztukę stosowaną, a od 1922 malarstwo dekoracyjne. W tym czasie pełnił także funkcję kierownika artystycznego w Zakładach Graficznych B. Wierzbicki i Spółka^[4].

Zaprojektował większą salę restauracyjną Teatru Starego w Krakowie (ok. 1906)^[5]. Projektował także polichromie i witraże w kościołach (kościół MB Szkaplerznej w Lubrańcu) oraz wnętrza, w tym warszawskiego kabaretu „Chochlik” (1909).

Zajmował się projektowaniem witraży, mebli i tkanin, czerpiąc inspirację z polskich motywów ludowych. Tworzył scenografię, grafikę książkową, znaczki pocztowe i malarstwo ścienne. Z upodobaniem malował również pejzaże. Uczestniczył w wystawach m.in. Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie (od 1800) i Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie (od 1903). Jego prace były prezentowane w Lipsku, Wiedniu, Londynie i Paryżu, gdzie podczas Wystawy Sztuki Dekoracyjnej w 1925 otrzymał wyróżnienia za projekty kilimów i batików^[6].

Zmarł w Otwocku. Pochowany został na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 282 wprost-6-4)^[7].

• Złoty Róg • Najtańszy ilustrowany tygodnik literacki, artystyczny, społeczny, 1911
• Święty Floryanie patronie Polski zbaw nas od ognia, 1916

• Pejzaż górski (olej), 1899
• W Ogrodzie Luksemburskim (olej), 1900
• Planty w Krakowie (olej), 1902
• Łodzie rybackie na Wiśle (olej), 1909
• Krajobraz zimowy (olej), ok. 1922
• Motyw z miasteczka (akwarela), 1926

• Wydanie w walucie markowej (seria, nry kat. 86–88 A–BI–BII), 1919
• I Polska Wystawa Marek w Warszawie (seria, nry kat. 102–104 A–B), 1919
• Orzeł na tarczy barokowej (seria), 1920
• Orzeł z tarczą (seria), 1921
• Duży orzeł na tarczy barokowej (dwie serie), 1921, 1924
• Wydanie przedrukowe (seria, nry kat. 167I–II, 168, 171), 1923–1924

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, 27 listopada 1929^[8]

• Mieczysław Wallis, Secesja, wydanie II, Wydawnictwo Arkady, Warszawa 1947
• Ikonotheka 28/2018, Agata Wójcik, Edward Trojanowski: The Search for Style in Early 20th-century Furniture Design in Poland

• kzp – Katalog Znaków Pocztowych