Eiga monogatari

Rękopis Eiga monogatari z okresu Kamakura

Eiga monogatari (jap. 栄花物語; Opowieść o rozkwicie[1]) – powstała w okresie Heian japońska kronika historyczna z gatunku rekishi-monogatari (opowieści historyczne pisane w XI i XII wieku w języku japońskim w odróżnieniu od wcześniejszych kronik tworzonych w języku chińskim) obejmująca czasy od panowania cesarza Uda (887–897) do początków panowania cesarza Horikawy (1087–1107)[1]. Liczący 40 zwojów utwór został spisany w całości sylabicznym alfabetem hiragana[2][3].

Utwór składa się z dwóch części, z których pierwsza powstała w 1030 roku, druga około 1092[2][3]. Za autora pierwszej uchodzi Akazome Emon lub Tamenari Fujiwara, drugą napisał przypuszczalnie Dewa no Ben[3]. Zawarta w Eiga monogatari treść podkreśla potęgę rodu Fujiwara, zwłaszcza kanclerza Michinagi Fujiwary (966–1028)[1][3]. Ułożony chronologicznie materiał historyczny uzupełniony został fragmentami pamiętników, stanowiącymi cenny dokument do poznania życia i obyczajów dworskich opisywanego okresu[1][3].

Przypisy

  1. ↑ a b c d Eiga-monogatari, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2017-08-14] .
  2. ↑ a b Mikołaj Melanowicz: Historia literatury japońskiej. Warszawa: PWN, 2012, s. 117, 118. ISBN 978-83-01-17214-5.
  3. ↑ a b c d e Louis Frédéric: Japan Encyclopedia. Cambridge: Belknap Press, 2000, s. 170. ISBN 0-674-01753-6.
Kontrola autorytatywna (dzieło literackie):
  • VIAF: 181447032
  • LCCN: n82005627
  • NDL: 00630377
  • J9U: 987007404706205171
Encyklopedie internetowe:
  • PWN: 3896844
  • Britannica: topic/A-Tale-of-Flowering-Fortunes