Eparchia tulska

Eparchia tulska

Sobór Wszystkich Świętych w Tule
Państwo	Rosja
Obwód	tulski
Siedziba	Tuła
Data powołania	31 grudnia 1799
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Metropolia	tulska
Sobór	Wszystkich Świętych
Biskup diecezjalny	metropolita tulski Aleksy (Kutiepow)
Dane statystyczne (2014)
Liczba dekanatów	10
Liczba klasztorów	5
Położenie na mapie Tuły Tuła
Położenie na mapie Rosji Tuła
Położenie na mapie obwodu tulskiego Tuła
54°10′58,5″N 37°36′45,2″E/54,182917 37,612556
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Eparchia tulska – jedna z eparchii Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. Jej obecnym zwierzchnikiem jest od 2002 arcybiskup Aleksy (Kutiepow), zaś katedrą – sobór Wszystkich Świętych w Tule. Od grudnia 2011 wchodzi w skład metropolii tulskiej^[1].

Samodzielna eparchia ze stolicą w Tule istniała od 31 grudnia 1799. Jej pierwszym biskupem został Metody (Smirnow). Została wyodrębniona ukazem carskim z eparchii moskiewskiej. Przed rewolucją październikową na jej terenie było czynnych 1089 cerkwi i kaplic, w tym trzy świątynie na prawach soboru. Po 1917 niemal wszystkie cerkwie i klasztory na obszarze eparchii zostały zamknięte, szereg świątyń zniszczono. Metropolita tulski i bielowski Juwenaliusz (Masłowski) został aresztowany przez władze stalinowskie i rozstrzelany. W momencie rozpadu ZSRR na terenie eparchii działały 32 cerkwie. W 2009 czynnych było 146 parafii, w których pracę duszpasterską prowadziło 231 kapłanów.

W 2011 Święty Synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego wyodrębnił z terytorium eparchii tulskiej i bielowskiej odrębną eparchię bielowską^[1].

Ponadto na terenie eparchii działało (przed wydzieleniem eparchii bielowskiej) 5 monasterów męskich i 4 żeńskie. Po dokonaniu podziału, w eparchii tulskiej pozostało 5 monasterów (2 męskie i 3 żeńskie). Obecnie (2022) w skład eparchii wchodzi 10 dekanatów.

Godność biskupa tulskiego pełnili następujący hierarchowie^[2]:

• Metody (Smirnow) 1799–1803
• Ambroży (Protasow) 1804–1816
• Szymon (Kryłow-Płatonow) 1816–1818
• Abraham (Szumilin) 1818–1821
• Damaskin (Rossow) 1821–1850
• Dymitr (Murietow) 1851–1857
• Aleksy (Rżanicyn) 1857–1860
• Nikanor (Pokrowski) 1860–1893
• Ireneusz (Orda) 1893–1896
• Pitirim (Oknow) 1896–1904
• Laurenty (Niekrasow) 1904–1908
• Parteniusz (Lewicki) 1908–1917
• Juwenaliusz (Masłowski) 1917–1920
• Ignacy (Sadkowski) 1920–1923, locum tenens
• Mikołaj (Mogilewski) 1923–1925, locum tenens
• Borys (Szipulin) 1927–1935, w latach 1927–1934 nie spełniał de facto obowiązków, w 1934 locum tenens – Płaton (Tichomirow)
• Onezym (Pyłajew) 1933–1937
• Apollo (Rżanicyn) 1937
• Aleksy (Siergiejew) 1940–1941, 1943–1944 locum tenens
• Witalis (Wwiedenski) 1944–1946
• Antoni (Marcenko) 1946–1952
• Sergiusz (Łarin) 1952–1954
• Antoni (Krotiewicz) 1954–1961
• Pimen (Izwiekow) 1961
• Aleksy (Konoplow) 1961–1966
• Bartłomiej (Gondarowski) 1966–1969
• Juwenaliusz (Pojarkow) 1969–1977
• Wiktoryn (Bielajew) 1977–1978
• German (Timofiejew) 1978–1986
• Maksym (Krocha) 1986–1989
• Serapion (Fadiejew) 1989–1999
• Cyryl (Nakonieczny) 2000–2002
• Aleksy (Kutiepow) od 2002

• Oficjalna strona eparchii (ros.)
• Eparchia w bazie danych patriarchatu