Eutychiusz (egzarcha)
Eutychiusz – ostatni bizantyński egzarcha Rawenny w latach 727–752.
Eutychiusz został mianowany egzarchą przez Leona III w 727 roku w celu stłumienia buntu skierowanego przeciw ikonoklastycznej polityce cesarza. Eutychiusz w 727 przybył do Neapolu, gdzie zawarł porozumienie, na mocy którego Liutprand, król Longobardów zaatakuje papieża, jeśli Grecy pomogą mu w ujarzmieniu uparcie zbuntowanych i niezależnych południowych księstw longobardzkich: księstwa Spoleto i księstwa Benewentu. Książęta Trazymund II i Godescalc poddali się — choć kontrola Pawii nad księstwami nie przetrwała zbyt długo — a egzarcha pomaszerował na Rzym. Pod Rzymem Liutprand rozłożył obóz na odległym brzegu Tybru na "Polu Nerona" i prowadził mediacje w sprawie zwrotu egzarchatowi spośród terenów bizantyńskich samej Rawenny i nakłonienia papieża do przywrócenia jego lojalności wobec cesarza (730).
W 730 Eutychiusz stłumił na swoim terenie uzurpację Tyberiusza Petasiusa (729-730).
W 751 roku Aistulf, król Longobardów zdobył Rawennę, kładąc kres istnieniu egzarchatu Rawenny
Bibliografia
- Jeffrey Richards, The Popes and the Papacy in the Early Middle Ages, London:Routledge and Kegan Paul 1979, s. 212.
- Paweł Diakon, Historia rzymska ; Historia Longobardów, przełożył, wstępem i komentarzem opatrzył Ignacy Lewandowski, Warszawa: "Pax" 1995.