Fenmetrazyna
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||
Wzór sumaryczny | C11H15NO | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa | 177,24 g/mol | ||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||
Numer CAS | 134-49-6 | ||||||||||||||
PubChem | 4762 | ||||||||||||||
DrugBank | DB00830 | ||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | |||||||||||||||
Klasyfikacja medyczna | |||||||||||||||
Legalność w Polsce | substancja psychotropowa grupy II-P | ||||||||||||||
| |||||||||||||||
|
Fenmetrazyna (łac. phenmetrazinum) – organiczny związek chemiczny, pochodna morfoliny wykazująca silne działanie anorektyczne.
Związek opatentowany w 1952 r. przez niemiecką firmę farmaceutyczną Boehringer-Ingelheim, natomiast wprowadzony do lecznictwa w 1954 r. pod nazwą handlową Preludin. Podobnie jak inne preparaty o podobnym profilu działania (m.in. fentermina, chlorfentermina, fenfluramina, deksfenfluramina, fendimetrazyna, mazindol), wykazuje wiele efektów niepożądanych, m.in. silne skoki ciśnienia tętniczego krwi, częstoskurcz zatokowy, pobudzenie OUN, uzależnienie. Dawniej szeroko stosowany w farmakoterapii otyłości, obecnie bez znaczenia w lecznictwie. W Polsce stosowany był do połowy lat 70. XX wieku.
Przypisy
- ↑ a b c Phenmetrazine, [w:] DrugBank, University of Alberta, DB00830 (ang.).
Bibliografia
- PiotrP. Kubikowski PiotrP., WojciechW. Kostowski WojciechW., Farmakologia. Podstawy farmakoterapii, Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1979 . * Poradnik Terapeutyczny, PiotrP. Kubikowski (red.), wyd. 2, Państwowy Zakład Wydawnictw Lekarskich, 1969 .