Figojad zielony
Sphecotheres vieilloti[1] | |||
Vigors & Horsfield, 1827 | |||
Samiec | |||
Samica | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | strunowce | ||
Podtyp | kręgowce | ||
Gromada | ptaki | ||
Podgromada | Neornithes | ||
Infragromada | ptaki neognatyczne | ||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | wilgowate | ||
Podrodzina | figojady | ||
Rodzaj | Sphecotheres | ||
Gatunek | figojad zielony | ||
Podgatunki | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
| |||
|
Figojad zielony[3] (Sphecotheres vieilloti) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny wilgowatych (Oriolidae).
Występowanie
Figojad zielony występuje na północnych i wschodnich wybrzeżach Australii, w południowej części Nowej Gwinei oraz na wyspach Kai w Indonezji.
Środowiskiem naturalnym tego ptaka są brzegi lasów deszczowych, lasy galeriowe, namorzyny, parki i ogrody.
Systematyka
Takson ten bywał czasami łączony w jeden gatunek z figojadem białobrzuchym (S. hypoleucus) i figojadem zielonkawym (S. viridis). Wyróżniono pięć podgatunków S. vieilloti[4][5][6]:
- S. vieilloti salvadorii – południowo-wschodnia Nowa Gwinea
- S. vieilloti cucullatus – wyspy Kai
- S. vieilloti ashbyi – północna Australia
- figojad żółtobrzuchy[3] (S. vieilloti flaviventris) – północno-wschodnia Australia i wyspy w Cieśninie Torresa
- figojad zielony[3] (S. vieilloti vieilloti) – wschodnia Australia
Podgatunek flaviventris bywał czasami uznawany za odrębny gatunek[6].
Morfologia
Długość ciała 27–29,5 centymetrów, masa ciała 97–146 gramów[6].
Samca wyróżnia oliwkowozielone upierzenie z czarną głową oraz szara pierś i gardło. Ponadto charakteryzuje się nagą czerwoną skórą wokół oczu i bladym podbrzuszem. Samica natomiast ma brązowooliwkowe upierzenie, jaśniejszą głowę, szarą obrączkę oczną oraz blady brzuch z brązowymi cętkami.
Lęgi
Okres lęgowy trwa do października do lutego na południu zasięgu oraz od września do marca na północy. Wyprowadza jeden lub dwa lęgi w sezonie. Gniazduje w luźnych koloniach[6]. Gniazdo w kształcie czarki zbudowane z gałązek i włókien roślinnych zawieszone jest około 20 metrów nad ziemią. Samica składa od 2 do 4 jaj (najczęściej 3), okres inkubacji trwa od 16 do 17 dni. Zarówno samica, jak i samiec uczestniczą w karmieniu piskląt.
Pożywienie
Głównie owoce (figi, jagody), rzadziej nasiona, nektar i owady, sporadycznie drobne kręgowce[6].
Status
IUCN od 2000 roku uznaje figojada zielonego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern), wcześniej nie był klasyfikowany jako osobny gatunek. Liczebność populacji nie została oszacowana, ale ptak ten opisywany jest jako pospolity w Australii, ale rzadki na wyspach Kai. Trend liczebności populacji uznawany jest za stabilny[2][7].
Przypisy
- ↑ Sphecotheres vieilloti, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Sphecotheres vieilloti, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b c Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Sphecotherinae Mathews & Iredale, 1920 - figojady (wersja: 2021-01-16). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-03-03].
- ↑ figojad zielony (Sphecotheres vieilloti). Avibase. [dostęp 2019-11-03]. (ang.).
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Orioles, drongos, fantails. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-03-03]. (ang.).
- ↑ a b c d e Walther, B. & Jones, P.: Australasian Figbird (Sphecotheres vieilloti). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. 2016. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-05-02)].
- ↑ Australasian Figbird Sphecotheres vieilloti. BirdLife International. [dostęp 2019-11-03]. (ang.).
Bibliografia
- Australasian Figbird (Sphecotheres vieilloti). OzAnimals. [dostęp 2010-01-09]. (ang.).
- Australasian figbird. Answers.com. [dostęp 2010-01-09]. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
- SNL: australfikenfugl