Frenezja romantyczna
| Ten artykuł od 2021-02 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Frenezja romantyczna (z fr. frénétique – gwałtowny, szaleńczy) – cecha utworów literackich, odznaczająca się obfitością motywów okropności, zbrodni i szaleństwa, a także rozmiłowaniem autorów w opisywaniu makabrycznych scen. W utworach frenetycznych bohaterowie ulegają nikczemnym namiętnościom, pogardliwie odrzuciwszy prawdziwe wartości, co kończy się dla nich tragicznie. Częsta jest też ingerencja piekielnych mocy w losy ludzi.
Frenezja była szczególnie popularna we wczesnym romantyzmie.
Najgłośniejsze utwory frenetyczne
- Han z Islandii Wiktora Hugo,
- Zamek kaniowski Seweryna Goszczyńskiego,
- Frankenstein Mary Shelley.
Encyklopedie internetowe (gatunek literacki):
- Universalis: les-frenetiques