Góropatwa czarnogardła
| Alectoris philbyi[1] | |||
| Lowe, 1934 | |||
 | |||
| Systematyka | |||
| Domena | eukarionty | ||
|---|---|---|---|
| Królestwo | zwierzęta | ||
| Typ | strunowce | ||
| Podtyp | kręgowce | ||
| Gromada | ptaki | ||
| Podgromada | Neornithes | ||
| Infragromada | ptaki neognatyczne | ||
| Rząd | grzebiące | ||
| Rodzina | kurowate | ||
| Podrodzina | bażanty | ||
| Plemię | Coturnicini | ||
| Rodzaj | Alectoris | ||
| Gatunek | góropatwa czarnogardła | ||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |||
 najmniejszej troski | |||
| |||
| |||
Góropatwa czarnogardła[3] (Alectoris philbyi) − gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae). Zamieszkuje Półwysep Arabski. Osiadły.
Systematyka
Gatunek monotypowy[4][5]. Dawniej bywał uznawany za podgatunek góropatwy skalnej (A. graeca)[4].
Charakterystyka
Od podobnie ubarwionej góropatwy azjatyckiej różni się czarnym podbródkiem, gardłem i policzkami.
Morfologia
Wygląd zewnętrzny: obie płci ubarwione podobnie, ale samica nieco mniejsza od samca, z bardziej stonowanym ubarwieniem głowy. U samców obecne guzki na skoku.
Rozmiary: długość ciała: 33–36 cm
Masa ciała: ok. 450 g
Występowanie
Środowisko
Suche, skaliste tereny górskie i wyżej położone tereny uprawne, 1400–3600 m n.p.m.
Zasięg występowania
Południowo-zachodni Półwysep Arabski: południowo-zachodnia część Arabii Saudyjskiej i północny Jemen[4].
Pożywienie
Najprawdopodobniej odżywia się podobnie jak góropatwa arabska.
Rozród
Okres lęgowy: od końca marca.
Jaja: 5–8.
Status, zagrożenie i ochrona
Status według kryteriów Czerwonej Księgi Gatunków Zagrożonych IUCN: gatunek najmniejszej troski (LC – least concern). Trend liczebności populacji uznaje się za stabilny[2].
Znaczenie dla człowieka
Ptak łowny.
Przypisy
- ↑ Alectoris philbyi, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Alectoris philbyi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Coturnicini Reichenbach, 1848 (wersja 2020-07-21). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-28].
- ↑ a b c Philby's Partridge (Alectoris philbyi). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-23)]. (ang.).
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Pheasants, partridges, francolins. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-28]. (ang.).
Bibliografia
- P. J. K. McGowan: Family Phasianidae (Pheasants and Partridges). W: Josep del Hoyo, Andrew Elliott, Jordi Sargatal: Handbook of the Birds of the World. Cz. 2: New World Vultures to Guineafowl. Barcelona: Lynx Edicions, 1994, s. 486. ISBN 84-87334-15-6. (ang.).
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
- SNL: svartstrupehøne
