Gahnit
Kryształy gahnitu | |||
Właściwości chemiczne i fizyczne | |||
Skład chemiczny | Zn2+Al2O4 | ||
---|---|---|---|
Twardość w skali Mohsa | 7,5–8,0 | ||
Łupliwość | niewyraźna | ||
Pokrój kryształu | ośmiościan | ||
Układ krystalograficzny | regularny | ||
Gęstość minerału | 4,38-4,62 g/cm³ | ||
Właściwości optyczne | |||
Barwa | ciemnozielona,niebieskozielona, niebieska do indygo, zielona do brązowej | ||
Rysa | szara | ||
Połysk | szklisty | ||
Współczynnik załamania | 1,780-1,805 | ||
|
Gahnit, spinel cynkowy – minerał z gromady tlenków, należy do grupy spineli. Tlenek cynku i glinu o wzorze chemicznym ZnAl2O4. Należy do minerałów rzadkich.
Nazwa pochodzi od nazwiska szwedzkiego chemika Johana Gottlieba Gahna (1745–1818).
Po raz pierwszy wyodrębniony i opisany w 1807 r. z kopalni Falun w Szwecji.
Występowanie
Występuje w skałach magmowych i metamorficznych – w granitowych pegmatytach, w kontaktowo zmetamorfizowanych wapieniach i w metasomatycznych żyłach i złożach rud[1].
Miejsca występowania:
- Na świecie: Broken Hill w Australii, Falun w Szwecji, Charlemont, Spruce Pine, White Picacho, Topsham i Franklin w Stanach Zjednoczonych, Otov, Maršíkov w Czechach, Bodenmais w Niemczech.
- W Polsce: sporadycznie spotykany w łupkach łyszczykowych pasma Starej Kamienicy na Pogórzu Izerskim[1].
Przypisy
- ↑ a b Maria Borkowska, Kazimierz Smulikowski: Minerały skałotwórcze, Wydawnictwa Geologiczne, Warszawa 1973, s. 53-55
Bibliografia
- Maria Borkowska, Kazimierz Smulikowski: Minerały skałotwórcze, Wydawnictwa Geologiczne, Warszawa 1973
Encyklopedie internetowe (gatunek mineralny):
- Britannica: science/gahnite
- SNL: gahnitt
- Catalana: 0110887
Identyfikatory zewnętrzne:
- identyfikator minerału w Mindat: 1632