Gambit królewski

W tym artykule użyto notacji algebraicznej w celu opisania szachowych posunięć.

Gambit królewski – otwarcie szachowe powstające po posunięciach:

1. e4 e5
2. f4.

Była to główna broń XIX-wiecznych szachistów, kiedy to powszechnie był uważany za jedną z najsilniejszych odpowiedzi na 1. ... e5. Obecnie jest uważany za debiut bardzo dla białych ryzykowny. Białe ofiarowują pionka, by wywrzeć nacisk na centrum, a w niektórych wariantach wykorzystują półotwartą linię f do zorganizowania ataku na pole f7 (które jest najsłabszym punktem w obozie czarnych).

Obecnie za ostatniego rycerza gambitu królewskiego uważany jest Aleksandr Moroziewicz, który jako jedyny szachista należący do światowej czołówki podejmuje czasami ryzyko związane z 1.e4 e5 2.f4. Mimo to gambit królewski, gwarantujący ciekawą grę od samego początku partii i umożliwiający zastawianie pułapek na przeciwnika cieszy się wciąż popularnością na poziomie amatorskim. W Polsce corocznie odbywa się w Radomiu turniej szachów szybkich Królewski Gambit Radomia, którego uczestnicy rozgrywają wyłącznie partie w tym starym otwarciu.

1. e4 e5
2. f4 e:f4
3. Sf3

Czarne mają do wyboru kilka kontynuacji: 3...g5, 3...Sf6, 3...d5, 3...Ge7, 3...h6

najstarsza znana kontynuacja:

1. e4 e5
2. f4 e:f4
3. Sf3 g5

Białe dysponują tutaj kilkoma równorzędnymi kontynuacjami jak 4.Gc4; 4.h4; 4.Sc3; 4.d4

1. e4 e5
2. f4 e:f4
3. Sf3 g5
4. h4 g4
5. Se5

Czarne mają do wyboru kontynuacje: 5...Sf6, 5...Gg7, 5...d5, 5...d6, 5...Sc6, 5...He7, 5...Ge7, 5...h5.

1. e4 e5
2. f4 e:f4
3. Sf3 d5

Czarne dążą do jak najszybszego rozwoju własnych figur.

1. e4 e5
2. f4 d5

Za cenę piona czarne chcą wyprzedzić białe w rozwoju figur i opanować centrum.

1. e4 e5
2. f4 Gc5
3. Sf3 d6

Czarne nie zwracają uwagi na ofiarowanego im piona, który na polu f4 przeszkadza własnemu czarnopolowemu gońcowi.

1. e4 e5
2. f4 e:f4
3. Gc4!?

1. e4 e5
2. f4 e:f4
3. d4?! Hh4+!

Czarne chcą natychmiastowo wykorzystać osłabienie królewskiego skrzydła białych.

1. e4 e5
2. f4 e:f4
3. Sc3?! Hh4+!

Czarne chcą natychmiastowo wykorzystać osłabienie królewskiego skrzydła białych.

Zobacz hasło gambit królewski w Wikisłowniku

• gambit hetmański

• Wiktor Korcznoj, Władimir Żak (1974), King's Gambit, Batsford, ISBN 978-0-7134-2914-5
• Jakow Estrin, Igor Głazkow (1982), Play the King's Gambit, ISBN 978-0-08-026873-6
• Eric Schiller (1989), Who's Afraid of the King's Gambit Accepted?, Thinkers Pr Inc / Chessco, ISBN 978-0-931462-90-0
• Joseph Gallagher (1993), Winning With the King's Gambit, Henry Holt, ISBN 978-0-8050-2631-3
• Jan Piński (2009), The King's Gambit, Quality Chess, ISBN 978-91-976004-9-1
• Jerzy Konikowski, Uwe Bekemann (2012), Königsgambit-richtig gespielt, Joachim Beyer Verlag, ISBN 978-3-940417-26-8

• Chessgames.com opening explorer (ang.)
• Rapporto di apertura. studimonetari.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-16)]. (wł.).