Gauliga Generalgouvernement

Gauliga Generalne Gubernatorstwo

Państwo

Generalne Gubernatorstwo

Dyscyplina

piłka nożna

Data założenia

1940

Data rozwiązania

1944

Rozgrywki

Liczba drużyn

Zwycięzcy

Pierwszy zwycięzca

LSV Boelcke Krakau

Ostatni zwycięzca

LSV Mölders Krakau

Multimedia w Wikimedia Commons

Gauliga Generalgouvernement (pol. Gauliga Generalne Gubernatorstwo) – jedna z piłkarskich Gaulig w III Rzeszy, funkcjonująca w latach 1940–1944 w Generalnym Gubernatorstwie. W 1941 roku Gauliga została włączona do niemieckiego systemu mistrzostw. Jej zwycięzca kwalifikował się do turnieju o mistrzostwo Niemiec. Przeprowadzono 4 edycje tych rozgrywek.

Historia

W Gaulidze występowały niemieckie kluby piłkarskie utworzone na terenie okupowanej Polski. W rozgrywkach brały udział stowarzyszenia Wehrmachtu, Luftwaffe i SS a także niemieckiej policji porządkowej Ordnungspolizei, Generalnej Dyrekcji Kolei Wschodniej i kilku niemieckich firm z sektora obronnego. Łącznie zarejestrowanych zostało 80 niemieckich klubów piłkarskich^[1].

Tylko obywatele Rzeszy Niemieckiej i Volksdeutsche byli uprawnieni do gry^[2]. Polskie kluby nie zostały dopuszczone do Gauligi aczkolwiek polscy piłkarze po podpisaniu volkslisty mogli kontynuować zawodnicze kariery (między innymi Wilhelm Góra, Juliusz Joksch, Edmund Majowski, Erwin Nyc, Karol Pazurek, Józef Smoczek, Ernest Wilimowski).

Przez pierwsze dwa sezony w czterech dystryktach: krakowskim, lubelskim, radomskim i warszawskim wyłaniany był mistrz. Następnie zwycięzcy tych czterech dystryktów grali ze sobą systemem pucharowym o mistrzostwo Gauligi. W 1942 roku dodano nowo utworzony Dystrykt Galicja. Od 1942 roku runda finałowa rozgrywana była pomiędzy pięcioma mistrzami okręgów w systemie ligowym (każdy przeciwko każdemu)^[3]. Mecze rozgrywano na stadionach rozwiązanych polskich klubów (między innymi na stadionie Wisły na Oleandrach w Krakowie i stadionach Legii oraz Polonii w Warszawie).

W następstwie decyzji Narodowosocjalistycznego Związku Rzeszy Niemieckiej ds. Ćwiczeń Fizycznych Gauliga Generalgouvernement dostosowała swoje sezony, które wcześniej trwały od stycznia do grudnia każdego roku, do struktur na terytorium Rzeszy. Oznaczało to, że po sezonie 1942 nastąpił sezon 1943/44; w rezultacie tytuł mistrzowski nie został przyznany w 1943 roku^[4]. Wobec niekorzystnej sytuacji Niemiec na frontach II wojny światowej po zakończeniu sezonu 1943/44 zaprzestano rozgrywania spotkań Gauligi.

Mistrzowie Gauligi

Sezon	Mistrz	2. miejsce	3. miejsce
1940	LSV Deblin	LSV Radom	10. SS Totenkopf-Inf.-Rgt. Krakau ^[5]
1941	LSV Boelcke Krakau	LSV Warschau	LSV Radom ^[6]
1942	LSV Adler Deblin	SGO Warschau	DTSG Lemberg ^[7]
1943/44	LSV Mölders Krakau	LSV Deblin	DTSG Tschenstochau ^[8]

Źródła

Wszystkie sprawozdania z meczów i listy wyników można znaleźć w Krakauer Zeitung wydawanym przez rząd Generalnego Gubernatorstwa, którego regionalne wydanie dla najbardziej wysuniętego na północ dystryktu nosi nazwę Warschauer Zeitung. Sekcje sportowe obu gazet są identyczne. Warschauer Zeitung została zdigitalizowana przez Mazowiecką Bibliotekę Cyfrową, dostęp jest bezpłatny^[9].

Galeria

W prawym, dolnym rogu – podział III Rzeszy na regionalne Gauligi.
Mecz drużyny Luftwaffe z drużyną SS i policji na stadionie Legii (1941).
Piłkarz DTSG Krakau Józef Smoczek w walce o piłkę z bramkarzem drużyny piłkarskiej Luftwaffe (1941).
Mecz DTSG – SS w Krakowie (1942).
Piłkarze klubu LSV Adler Deblin (1944).

Zobacz też

Przypisy

↑ Bogdan Tuszyński: Za cenę życia. Sport Polski Walczącej 1939–1945. Warszawa 2006, S. 26.
↑ Stanisław Chemicz: Piłka nożna w okupowanym Krakowie. Kraków 1982, S. 200.
↑ Als Favoriten stellen sich vor: Adler Deblin und SSuP Warschau [w:] Warschauer Zeitung, 29 września 1942, s. 7.
↑ Das GG. bei der Deutschen Fußballmeisterschaft [w:] Krakauer Zeitung, 20 maja 1941, s. 8.
↑ Cracovius, Die tüchtigen Flieger aus Demblin [w:] Der Kicker, 19 listopada 1940, s. 26.
↑ LSV Boelcke vertritt das GG bei der Deutschen Fußballmeisterschaft [w:] Krakauer Zeitung, 14 października 1941, s. 9.
↑ Ein schöner Erfolg der DTSG Krakau: 1:4 gegen den GG-Meister [w:] Warschauer Zeitung, 3 listopada 1942, s. 7.
↑ LSV „Mölders“ – GG-Meister [w:] Warschauer Zeitung, 11 kwietnia 1944, s. 4.
↑ Warschauer Zeitung, cyfrowemazowsze.pl.

Bibliografia

Zobacz multimedia związane z tematem: Gauliga Generalgouvernement

BogdanB. Tuszyński BogdanB., Za cenę życia. Sport Polski Walczącej 1939-1945, Warszawa: Wydawnictwo Studio EMKA, 2006, ISBN 83-88607-67-7, OCLC 77512601 .
Stanisław Chemicz: Piłka nożna w okupowanym Krakowie. Kraków, Korel, 2000. ISBN 83-914713-0-6.