Girolamo Lucchesini
Data i miejsce urodzenia | 7 maja 1751 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 20 października 1825 |
Żona | Charlotte von Tarrach |
Dzieci | Franz Lucchesini |
Odznaczenia | |
Girolamo Lucchesini (ur. 7 maja 1751, zm. 20 października 1825) – pruski dyplomata pochodzenia włoskiego.
Kariera dyplomaty
W roku 1779 przybył do Berlina, gdzie Fryderyk Wielki zatrudnił go jako tłumacza. Fryderyk Wilhelm II wysłał go do Rzymu w 1787 jako w charakterze dyplomaty, by otrzymał papieski placet na mianowanie koadiutora biskupa Moguncji.
W latach 1789–1792 był ambasadorem Królestwa Prus w Warszawie (od października 1790 r. do grudnia 1791 r. zastępował go August Goltz). Do Polski przyjechał już w 1788 roku. Początkowo miał to być dlań jedynie przystanek w podróży do Rosji. Działalność jaką rozwinął, sprawiła, iż Fryderyk Wilhelm II Hohenzollern zostawił go na stanowisku ambasadora w Polsce.[potrzebny przypis] Był to okres obrad Sejmu Wielkiego. Lucchesini organizował liczne propruskie prowokacje polityczne. (Aczkolwiek w okresie od 20 października 1790 do 5 grudnia 1791 w Polsce zastępował go August Fryderyk Ferdynand von der Goltz)[1].
Szybko dokonał zbliżenia dyplomatycznego z Polską. W 1790 roku doprowadził do polsko-pruskiego przymierza. Gdy tylko sytuacja zmieniła się i sojusz począł zagrażać interesom pruskim, umowy zerwano. Lucchesini wyjechał z Polski latem 1792 roku już po przystąpieniu króla Stanisława Augusta do Targowicy i faktycznym upadku Konstytucji 3 Maja. Gdy Fryderyk II i Lucchesini zwiedzali w Tarnowskich Górach zwiedzali kopalnię „Fryderyk”, w Grodnie toczyły się obrady ostatniego Sejmu Rzeczypospolitej.
Po opuszczeniu Polski Lucchesini walczył z Francuzami u boku króla, był bowiem przewidziany jako następny ambasador Prus w Paryżu po planowanym przywrócenia Ludwika XVI do władzy. Kiedy się to nie powiodło, a wojska pruskie zostały odparte, został ambasadorem w Wiedniu (1793–1797).
Trudno było mu wytrzymać na dworze wiedeńskim, z powodu jego antyaustriackości. Dworzanie wyczuwali tę antypatię i utrudniali mu życie. W 1795 bezskutecznie zabiegał o odwołanie z cesarskiej stolicy. Dopiero w 1797 wyjechał z niej do Włoch, gdzie rozmawiał z Napoleonem o sprawach równowagi europejskiej.
W 1790 został odznaczony Orderem Orła Białego[2].
W latach 1800–1806 był posłem w Paryżu.
Zobacz też
Zobacz kolekcję cytatów z Girolamo Lucchesiniego w Wikicytatach |
Przypisy
Bibliografia
- Józef Kossecki, Tajemnice mafii politycznych, Iskry, 1978.
- Encyclopædia Britannica Eleventh Edition
- https://web.archive.org/web/20211226150233/https://montes.pl/montes21/montes_01.htm
- p
- d
- e
|
- ISNI: 0000000108937672, 0000000010546534
- VIAF: 44626194, 69713155
- LCCN: no92004489
- GND: 118780670
- BnF: 15612899p
- SUDOC: 225463628
- SBN: CUBV094766
- NKC: jx20070515010
- NTA: 074582208
- CiNii: DA09893710
- Open Library: OL6522188A
- PLWABN: 9810646493405606
- NUKAT: n98022841
- J9U: 987007597203705171
- BNA: 000058331
- RISM: people/30106241
- Treccani: girolamo-lucchesini