Gończy niemiecki
Głowa gończego niemieckiego | |||
Inne nazwy | Deutsche Bracke, German Hound | ||
---|---|---|---|
Kraj pochodzenia | Niemcy[1] | ||
Wymiary | |||
Wysokość | 45 – 53 cm | ||
Masa | ok. 20 kg | ||
Klasyfikacja | |||
FCI | Grupa VI, Sekcja 1.3, | ||
|
Gończy niemiecki – jedna z ras psów, należąca do grupy psów gończych, posokowców i ras pokrewnych, zaklasyfikowana do sekcji psów gończych, w podsekcji małych psów gończych. Podlega próbom pracy[1].
Ogólna charakterystyka
Niemiecki gończy jest rasą psa wyhodowaną do polowań na drobną zwierzynę, taką jak np. zające. Wzorzec został opracowany i ogłoszony w 1995 roku, pomimo tego, że rasa posiada swoją wcześniejszą historię.
Gończego niemieckiego charakteryzuje spokój, zrównoważenie oraz zapał do pracy na zróżnicowanym terenie łowieckim.
Sylwetka tego gończego jest proporcjonalna, o głowie długiej i suchej, stopie słabo zaznaczonym. Uszy są obwisłe, długie i płasko przylegające. Ogon jest długi i szblasto wywinięty.
Szata posiada włos krótki, przylegający i zwarty. Umaszczenie może być:
- płowe
- płowe z czarnym nalotem
- płowe z czarnym lub ciemnoszarym czaprakiem.
Białe znaczenia występują na czole, grzbiecie nosa, piersiach, łapach oraz końcówce ogona.
Przypisy
Bibliografia
- Bruce Fogle: Wielka encyklopedia : Psy. Warszawa: MUZA SA, 1996. ISBN 83-7079-672-9.
- Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
- Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: Oficyna Wydawnicza MULTICO, 1998, s. 104. ISBN 83-7073-122-8.
- Encyklopedia Larousse "Psy"