Grażyna Mirkowska-Salwicka
Państwo działania | Polska |
---|---|
Data urodzenia | 23 kwietnia 1943 |
profesor doktor habilitowana nauk matematycznych | |
Specjalność: logika matematyczna, matematyczne podstawy informatyki, podstawy informatyki[1] | |
Alma Mater | Uniwersytet Warszawski |
Doktorat | 1972[2] |
Habilitacja | 1981[2] |
Profesura | 18 października 2012 |
Wykładowczyni | |
uczelnia | Uniwersytet Warszawski (1964–1986, 1988–1992) |
Strona internetowa |
Mirosława Grażyna Mirkowska-Salwicka (ur. 23 kwietnia 1943) – polska informatyczka, profesor nauk matematycznych[3].
Życiorys
W 1965 ukończyła studia matematyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Tam też doktoryzowała się w 1972 na podstawie pracy Logika algorytmiczna i jej zastosowania w teorii programów (promotorka – Helena Rasiowa)[4] oraz habilitowała w 1981, przedstawiając dzieło PAL – Propositional Algorithmic Logic. W 2012 otrzymała tytuł profesora nauk matematycznych[5][6].
Jej zainteresowania naukowe obejmują: specyfikację struktur danych, systemy wieloagentowe, procesy współbieżne i rozproszone, formalne metody weryfikacji programów[7]. Razem z mężem, Andrzejem Salwickim, pracowała nad logiką algorytmiczną i metodologią programowania[8].
Pracę zawodową rozpoczęła w 1964 jako programistka w nowo utworzonym Zakładzie Obliczeń Numerycznych UW. Od 1970 do 1972 doktorantka na UW. W latach 1972–1986 adiunktka w Zakładzie Logiki Instytutu Matematyki UW. Od 1986 do 1988 adiunktka w Zakładzie Systemów Automatyki Kompleksowej PAN. Przez kolejne trzy lata, do 1991, docentka w Instytucie Informatyki UW. Rok 1990/1991 spędziła na stypendium w Bordeaux celem nauki języka francuskiego. W 1991 została profesor nadzwyczajną w Instytucie Informatyki UW. Od 1991 do 1995 oraz od 1996 do 1998 wykładała algorytmikę jako profesor na Université de Pau(inne języki). Z kolei od 1995 do 1996 oraz od 1998 do 2000 pracowała w Instytucie Informatyki Politechniki Białostockiej. W 2000 została zatrudniona w Polsko-Japońskiej Wyższej Szkole Technik Komputerowych[9][4]. Pracowała także na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie[10].
Członkini Polskiego Towarzystwa Matematycznego, Polskiego Towarzystwa Symulacji Komputerowej, Polskiego Towarzystwa Logiki Filozofii Nauki. Członkini komitetu redakcyjnego „Fundamenta Informaticae” oraz „Theoretical Computer Science” (do 2001)[9].
Pod koniec lat 60. wyszła za Andrzeja Salwickiego. Matka dwójki dzieci[9]. Mieszka w Łomiankach[4].
Wybrane publikacje
- Grażyna Mirkowska, Andrzej Salwicki: Algorithmic Logic. Warszawa: PWN, 1987, s. 345.
- Grażyna Mirkowska, Andrzej Salwicki: Logika Algorytmiczna dla Programistów cz. 1. Warszawa: WNT, 1992, s. 294.
- Grażyna Mirkowska, Andrzej Salwicki: Logika Algorytmiczna dla Programistów cz. 2. Warszawa: WNT, 1992, s. 294.
- Lech Banachowski, Antoni Kreczmar, Grażyna Mirkowska, Helena Rasiowa, Andrzej Salwicki: An introduction to Algorithmic Logic – Metamathematical Investigations of Theory of Programs. T. 2: Banach Center Publications. Warszawa: PWN, 1977, s. 7–99, seria: Banach Center Publications.
Przypisy
- ↑ Prof. dr hab. Grażyna Mirosława Mirkowska-Salwicka, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2021-08-18] .
- ↑ a b Mirkowska [online], users.pja.edu.pl [dostęp 2020-07-15] .
- ↑ Życiorys. Polsko-Japońska Akademia Technik Komputerowych.
- ↑ a b c Wasielewska 2020 ↓, s. 148-163.
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21 grudnia 2012 r. nr 115-15-12 w sprawie nadania tytułu profesora (M.P. z 2013 r. poz. 182)
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 17 stycznia 2013 r. nr 115-2-2013 zmieniające postanowienie w sprawie nadania tytułu profesora (M.P. z 2013 r. poz. 183)
- ↑ Mirkowska [online], users.pja.edu.pl [dostęp 2021-08-18] [zarchiwizowane z adresu 2020-07-14] .
- ↑ Wasielewska 2020 ↓, s. 148–163.
- ↑ a b c Mirkowska [online], users.pja.edu.pl [dostęp 2021-08-18] [zarchiwizowane z adresu 2020-07-14] .
- ↑ Historia [online], Wydział Matematyczno-Przyrodniczy UKSW [dostęp 2021-08-18] [zarchiwizowane z adresu 2020-07-13] .
Bibliografia
- Karolina Wasielewska: Cyfrodziewczyny. Wydawnictwo Krytyki Politycznej, 2020. ISBN 978-83-66232-87-7.
Linki zewnętrzne
- strona domowa
- identyfikator osoby w serwisie „Nauka Polska”: 26070
- Ludzie Nauki: ASmrYlel5Zk