Granatnik Typ 10
Taishō 10-Shiki | |||
Państwo | Japonia | ||
---|---|---|---|
Rodzaj | granatnik | ||
Dane techniczne | |||
Kaliber | 50 mm | ||
Wymiary | |||
Długość | 525 mm | ||
Długość lufy | 240 mm | ||
Masa | |||
broni | 2, 6 kg | ||
Inne | |||
Szybkostrzelność praktyczna | 15-25 | ||
Zasięg maks. | 175 m | ||
Zasięg skuteczny | 65 m | ||
|
Granatnik Typ 10 (Taishō 10-Shiki) (jap. 十年式擲弾筒 jūnen-shiki tekidan-tō) – japoński granatnik wprowadzony do uzbrojenia w 1921 roku (10 roku okresu Taishō), używany w czasie II wojny światowej.
Prosty, gładkolufowy granatnik o niewielkim zasięgu (maks. 175 m). Odległość strzelania regulowano zaworem gazowym, który zmniejszał ciśnienie w lufie. Broń nie była wyposażona w żadne przyrządy optyczne, ani dwójnóg; jej podstawową zaletą była mała masa. Po wprowadzeniu na wyposażenie granatnika Typ 89 używany częściej do miotania granatów dymnych[1].
Granatnik (podobnie jak jego następca, Typ 89) był wyposażony w małą płytę oporową w postaci wygiętej blachy, która wyglądała, jakby można było ją oprzeć na udzie. Wśród alianckich żołnierzy rozpowszechniła się nazwa „moździerz kolanowy” (ang. knee mortar) i prawdopodobnie wielu, którzy próbowali w ten sposób posłużyć się zdobyczną bronią, skończyło ze złamaną odrzutem kością udową[1].
Przypisy
- p
- d
- e
Pistolety i rewolwery | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Pistolety maszynowe | |||||||
Karabiny i karabinki |
| ||||||
Karabiny maszynowe |
| ||||||
Karabiny przeciwpancerne |
| ||||||
Granaty ręczne | |||||||
Granatniki |
| ||||||
Miotacze ognia | |||||||
Konstrukcje prototypowe |
|