Guido Bentivoglio

Guido Bentivoglio

Kardynał biskup
Data i miejsce urodzenia	4 października 1579 Ferrara
Data i miejsce śmierci	7 września 1644 Rzym
Nuncjusz apostolski we Francji
Okres sprawowania	1616–1621
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Sakra biskupia	27 maja 1607
Kreacja kardynalska	11 stycznia 1621 Paweł V
Kościół tytularny	Diecezja Palestrina
Multimedia w Wikimedia Commons

Guido Bentivoglio (ur. 4 października 1579 w Ferrarze, zm. 7 września 1644 w Rzymie) – włoski kardynał.

Urodził się 4 października 1579 roku w Ferrarze, jako syn Cornelia Bentivoglio i Isabelli Bendedei^[1]. Studiował na Uniwersytecie Padewskim, gdzie uzyskał doktorat utroque iure^[1]. W 1598 roku musiał powrócić do Ferrary, gdzie po śmierci Alfonsa II d’Este nie było sukcesora, który mógłby objąć rządy^[1]. Księstwo zostało zagarnięte przez Klemensa VIII, wbrew woli kuzyna zmarłego Cezara d’Este^[1]. Dzięki protekcji Pietra Aldobrandiniego został szambelanem papieskim, referendarzem Trybunału Obojga Sygnatur i klerykiem Kamery Apostolskiej^[1]. 14 maja 1607 roku został wybrany tytularnym arcybiskupem Rodos, a trzynaście dni później przyjął sakrę^[2]. Jednocześnie został mianowany nuncjuszem we Flandrii^[2]. Gdy przybył do Brukseli, promował świeżo zawarty pokój pomiędzy katolikami a protestantami, choć starał się zachować przywileje katolików, którzy byli poddanymi Hiszpanii^[1]. W 1615 roku zrezygnował z nuncjatury, a rok później został powołany na stanowisko nuncjusza we Francji^[2]. Zmuszony był wówczas interweniować w sprawach państwowych, podczas regencji Marii Medycejskiej i usiłował wypracować porozumienie pomiędzy Francją a Hiszpanią^[1]. Ponadto otwarcie zachęcał do polemiki przeciwko propagandzie hugenotów i galijczyków^[1]. W 1620 roku Ludwik XIII odnowił obietnicę połączenia korony francuskiej z Béarn i Nawarrą^[1]. 11 stycznia 1621 roku Bentivoglio został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny San Giovanni a Porta Latina^[2]. Wkrótce potem zrezygnował z nuncjatury^[2]. W 1622 roku został wybrany biskupem Riez, jednakże już po trzech latach zrezygnował z zarządzania diecezją^[2]. W latach 1631–1632 pełnił funkcję kamerlinga Kolegium Kardynałów, a w 1633 roku podpisał wyrok potępiający Galileusza^[1]. 1 lipca 1641 roku został podniesiony do rangi kardynała biskupa i otrzymał diecezją suburbikarną Palestrina^[2]. Zmarł 7 września 1644 roku w Rzymie^[1].