Hachimycyna
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||||
Wzór sumaryczny | C116H168N4O36 | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa | 2194,6 g/mol | ||||||||||||||||
Wygląd | żółty krystaliczny proszek[1] | ||||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||||
Numer CAS | 1394-02-1 | ||||||||||||||||
PubChem | 24883860 | ||||||||||||||||
DrugBank | DB13302 | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | |||||||||||||||||
Klasyfikacja medyczna | |||||||||||||||||
ATC | D01AA03 G01AA06 J02AA02 | ||||||||||||||||
|
Hachimycyna (łac. hachimycinum) – wielofunkcyjny organiczny związek chemiczny, lek przeciwgrzybiczy, antybiotyk otrzymany ze szczepu Streptomyces hachijoensis[5].
Hachimycyna jest mieszaniną dwóch związków chemicznych A i B różniących się jedynie usytuowaniem pojedynczej grupy hydroksylowej[2][3].
Historia
Hachimycyna została wyizolowana ze szczepu Streptomyces hachijoensis przez japońskiego mikrobiologa doktora Seigo Hosoyę na Uniwersytecie Tokijskim w 1952 roku[4][6].
Mechanizm działania
Hachimycyna u Candida albicans nieodwracalnie hamuje deaminooksydację aminokwasów prawdopodobnie poprzez układ enzymatyczny flawiny prowadząc do zahamowania procesów oddychania wewnątrzkomórkowego i w efekcie końcowym do apoptozy[7].
Zastosowanie
Hachimycyna jest stosowana w następujących wskazaniach[5]:
- zapalenie pochwy rzęsistkiem pochwowym oraz Candida albicans,
- zakażenie układu moczowego Candida albicans, Candida pseudotropicalis oraz Candida parakrusei,
- ropne grzybicze zapalenie rogówki.
Działania niepożądane
Hachimycyna może powodować w rzadkich przypadkach ból brzucha oraz biegunkę o niewielkim nasileniu[4].
Przypisy
- ↑ a b Hachimycin. The Royal Society of Chemistry. s. The Merck Index Online. [dostęp 2023-10-15]. (ang.).
- ↑ a b c d T.T. Komori T.T., Trichomycin B, a polyene macrolide from Streptomyces, „The Journal of Antibiotics”, 43 (7), 1990, s. 778–782, DOI: 10.7164/antibiotics.43.778, PMID: 2387771 [dostęp 2023-10-15] .
- ↑ a b T.T. Komori T.T., Y.Y. Morimoto Y.Y., Trichomycin A, a heptaene macrolide: isolation and characterization, „The Journal of Antibiotics”, 43 (7), 1990, s. 904–906, DOI: 10.7164/antibiotics.43.904, PMID: 2387783 [dostęp 2023-10-15] .
- ↑ a b c Jerzy Zawadzki. Próba omówienia środków rzęsistkobójczych stosowanych w lecznictwie u ludzi. „Wiadomości Parazytologiczne”. 6 (6), s. 489-500, 1960.
- ↑ a b Jan Podlewski, Alicja Chwalibogowska-Podlewska: Leki Współczesnej Terapii. Wyd. VIII. Warszawa: PZWL, 1978, s. 295.
- ↑ IMSUT historia. The Institute of Medical Science The University of Tokyo, 2020. [dostęp 2023-10-16]. (ang.).
- ↑ T.T. Tsukahara T.T., Mode of action of trichomycin. II. Effect of trichomycin on the oxidation of amino acids by Candida albicans, „Japanese Journal of Microbiology”, 4, 1960, s. 269–275, DOI: 10.1111/j.1348-0421.1960.tb00175.x, PMID: 13922894 [dostęp 2023-10-15] .
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.
- p
- d
- e
- p
- d
- e
D01A – Leki do stosowania zewnętrznego |
| ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
D01B – Leki do stosowania wewnętrznego |
|
- p
- d
- e
G01A – Leki przeciwzakaźne i antyseptyczne (bez połączeń z kortykosteroidami) |
|
---|
- p
- d
- e
J02A – Leki przeciwgrzybicze do stosowania wewnętrznego |
|
---|