Haltikozaur
Halticosaurus | |||
Huene, 1908[1] | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | strunowce | ||
Podtyp | kręgowce | ||
Gromada | zauropsydy | ||
Podgromada | diapsydy | ||
Nadrząd | dinozaury | ||
Rząd | dinozaury gadziomiedniczne | ||
Podrząd | teropody | ||
(bez rangi) | neoteropody | ||
Nadrodzina | celofyzoidy | ||
Rodzina | celofyzy | ||
Rodzaj | Halticosaurus | ||
Typ nomenklatoryczny | |||
Halticosaurus longotarsus Huene, 1908 | |||
Gatunki | |||
|
Halticosaurus – rodzaj dwunożnyego, mięsożernego teropoda, prawdopodobnie z rodziny celofyzów (Coelophysidae).
Wielkość
Haltikozaur miał około 5,5 m długości i 2,2 m wysokości.
Występowanie
Haltikozaur występował w epoce późnego triasu (wiek noryk, około 211 -205 milionów lat temu) na obszarze Europy (Niemcy).
Historia odkryć
Nazwa haltikozaur został użyta po raz pierwszy w 1908 przez Fredricha von Huene[1]. Znaleziony okaz został nazwany "Halticosaurus orbitoangulatus". Ostatecznie okazało się, że był krokodylomorfem z podobnym do rodzaju Saltoposuchus – (Rauhut and Hungerbuhler, 2000).
Inne skamieniałości opisane w 1934 przez von Huene, które zostały zaklasyfikowane jako gatunek Halticosaurus liliensterni, okazały się być wymieszane z kośćmi zauropodomorfa Sellosaurus gracilis, który uważany był przez niektórych za synonim gatunku Liliensternus liliensterni, ale Welles w 1984 znalazł istotne różnice pomiędzy tymi okazami.
Obecnie nazwa rodzajowa haltikozaur została zarezerwowana dla znalezionego w Badenii-Wirtembergii w Strombergu i nazwanego w 1908 roku przez Fryderyka von Huene niepewnego i wymagającego rewizji gatunku Coeolophysis posthumus, który przemianowano na Halticosaurus longotarsus.
Etymologia
- Halticosaurus: gr. αλτικος haltikos „skoczny”[2]; σαυρος sauros „jaszczurka”[3].
- longotarsus: łac. longus „długi”[4]; nowołac. tarsus „goleń, noga”, od gr. ταρσος tarsos „podeszwa stopy”[5].
Materiał kopalny
Typowy gatunek – Halticosaurus longotarsus – znany jest z holotypu (SMNS 12353) na który składają się: części żuchwy i zębów, niekompletne kręgi, kość udowa, kość ramienna, kości śródstopia i fragment kości biodrowej. Materiał jest źle zachowany i pochodzi od małego teropoda lub prozauropoda (na którego wskazuje budowa kości biodrowej). Szczątki te odnaleziono razem z pozostałościami prozauropoda nazwanego Sellosaurus gracilis.
Przypisy
- ↑ a b F. Huene. Die Dinosaurier der europäischen Triasformation mit berücksichtigung der ausseuropäischen Vorkommnisse. „Geologische und Palaeontologische Abhandlungen Supplement–Band”. 1, s. 231, 1908. (niem.).
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 101.
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 203.
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 126.
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 229.
Bibliografia
- Edmund C.E.C. Jaeger Edmund C.E.C., Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 1-256, OCLC 637083062 (ang.).
Linki zewnętrzne
- Dinosaur Encyclopedia. dinoruss.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-05)].
- Dinosaur Mailing List. dml.cmnh.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-24)].
- thescelosaurus.com
- p
- d
- e
- kategoria
- klasyfikacja
- lista
- wikiprojekt
Infrarzędy dinozaurów | |
---|---|
Era dinozaurów | |
Dyscypliny powiązane |