Herbert Lawford
Państwo | Wielka Brytania |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 15 maja 1851 |
Data i miejsce śmierci | 20 kwietnia 1925 |
Wzrost | 180 cm |
Gra | praworęczna, jednoręczny backhand |
Status profesjonalny | 1878 |
Zakończenie kariery | 1890 |
Gra pojedyncza | |
Wimbledon | W (1887) |
Herbert Fortescue Lawford (ur. 15 maja 1851 w Bayswater, zm. 20 kwietnia 1925 w Dess) – brytyjski tenisista, zwycięzca Wimbledonu.
Kariera tenisowa
Lawford w przeciągu trwania swojej kariery sześć razy wystąpił w decydującym meczu o tytule Wimbledonu. W 1880 roku wygrał wimbledoński turniej pretendentów (All Comers), ale nie sprostał w meczu o tytuł zwycięzcy z 1879 roku Johnowi Hartleyowi. W 1884 roku ponownie wystąpił w meczu o tytuł (challenge round), tym razem przegrywając z Williamem Renshawem. Z tym samym rywalem przegrywał w dwóch kolejnych latach w challenge round, by w 1887 roku zdobyć swój jedyny tytuł mistrzowski. Wykorzystał nieobecność Williama Renshawa i w finale turnieju pretendentów pokonał jego brata, Ernesta Renshawa[1]. Jako obrońca tytułu z kolei sam miał zapewnione prawo udziału w challenge round w 1888 roku. W meczu tym Ernest Renshaw zrewanżował się za porażkę z poprzedniej edycji[2].
W 1879 roku Lawford odniósł ponadto turniejowe zwycięstwo w deblu w parze z Lestocqem Erskinem, ale debliści rywalizowali wówczas na kortach Oxfordu (do 1884) i mecze te nie są uwzględniane w oficjalnych statystykach wimbledońskich.
Wprowadził nowe zagranie w repertuar tenisowy, topspinowy forhend[1], początkowo nazywany „uderzeniem Lawforda”. Swoim ulubionym uderzeniem operował z głębi kortu, nie atakując zazwyczaj przy siatce.
W 2006 roku jego nazwisko, jako jednego z pionierów tenisa, wpisano do Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sławy.
Finały w turniejach wielkoszlemowych
Gra pojedyncza (1–5)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|
Finalista | 1. | 1880 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | John Hartley | 3:6, 2:6, 6:2, 3:6 |
Finalista | 2. | 1884 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | William Renshaw | 0:6, 4:6, 7:9 |
Finalista | 3. | 1885 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | William Renshaw | 5:7, 2:6, 6:4, 5:7 |
Finalista | 4. | 1886 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | William Renshaw | 0:6, 7:5, 3:6, 4:6 |
Zwycięzca | 1. | 1887 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Ernest Renshaw | 1:6, 6:3, 3:6, 6:4, 6:4 |
Finalista | 5. | 1888 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Ernest Renshaw | 3:6, 5:7, 0:6 |
Przypisy
- ↑ a b Dutkowski 1979 ↓, Przyjdzie walec i wyrówna…, s. 38.
- ↑ Dutkowski 1979 ↓, Czempion okresu pionierskiego, s. 43.
Bibliografia
- Profil na stronie ATP [online], Association of Tennis Professionals [dostęp 2018-02-10] (ang.).
- ZbigniewZ. Dutkowski ZbigniewZ., T – jak tenis, JanJ. Lis (red.), wyd. I, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1979 .
- Profil na stronie International Tennis Hall of Fame
- Bud Collins, Tennis Encyclopedia, Visible Ink Press, Detroit 1997
- Martin Hedges, The Concise Dictionary of Tennis, Mayflower Books Inc, Nowy Jork 1978
- p
- d
- e
1887–1880 |
|
---|---|
1881–1890 | |
1891–1900 |