Hrabiowie Villafranca
Hrabia Villafranca to tytuł przyznany Eugeniuszowi, młodszemu synowi Ludwika Wiktora[1][2], księcia Carignano (z domu sabaudzkiego), po jego morganatycznym małżeństwie z Elżbietą Anną Magon Boisgarin fr. Élisabeth Anne Magon de Boisgarin w 1780 r., przez Wiktora Amadeusza III (także z dynastii sabaudzkiej), króla Sardynii[1]. W tym samym dekrecie król Sardynii pozbawił ich potomków prawa do sukcesji[1]. Syn Eugeniusza, Józef Maria, otrzymał tytuł kawalera Sabaudzkiego króla Sardynii i barona cesarstwa Francji[1]. W 1831 r. wymarła gółwna gałąź dynastii Sabaudzkiej i książę Carignano Karol Albert został królem Sardynii. W następstwie tego dzieci Józefa Marii otrzymały tytuły książęce w 1834 r. Jego syn, Eugeniusz Emanuel został księciem Carignano[1], a w 1849 otrzymał prawo do używania określenia Jego wysokość[1]. W związku z jego morganatycznym małżeństwem w 1863 r. z Felicytą wł. Felicita Crosio, ich potomkowie stracili prawo do tytułu księcia Carignano[1]. Felicyta otrzymała dekretem królewskim 14 września 1888 roku tytuł hrabiny Villafranca-Soissons, który noszą jej dzieci. Dekret odbierał im prawo sukcesji[1].
Gałąź Villafranca dynastii sabaudzkiej[1]
- książę Eugeniusz Hilary (1753–1785), hrabia Villafranca 1780–1785
- Józef Maria (1783–1825), kawaler Sabaudzki króla Sardynii 1785–1825, baron cesarstwa Francji 1810–1825
- książę Eugeniusz Emanuel (1816–1888), Jego wysokość (od 1849) Sabaudzki książę Carignano 1834–1888
Hrabiowie Villafranca-Soissons[1]
- Emanuel Filibert (1873–1933), hrabia Villafranca-Soissons 1888–1933
- Eugeniusz Józef (1902–1974), hrabia Villafranca-Soissons 1933–1974
- Edward (1945–nadal), hrabia Villafranca-Soissons 1974-nadal
Następca: Emanuel Filibert[1]
