Huang Fu
Ta osoba nosi chińskie nazwisko Huang. |
Nazwisko chińskie | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||
|
Data i miejsce urodzenia | 1883 | ||
---|---|---|---|
Data śmierci | 1936 | ||
tymczasowy prezydent Republiki Chińskiej | |||
Okres | od 2 listopada 1924 | ||
Poprzednik | Cao Kun | ||
Następca | Duan Qirui | ||
tymczasowy premier Republiki Chińskiej | |||
Okres | od 2 listopada 1924 | ||
Poprzednik | Yan Huiqing | ||
Następca | Xu Shiying | ||
|
Huang Fu (ur. 1883, zm. 1936) – chiński polityk, tymczasowy prezydent i premier Republiki Chińskiej w 1924 roku.
Pochodził z Hangzhou w prowincji Zhejiang, gdzie uczęszczał do szkoły wojskowej[1]. W latach 1905–1910 studiował w akademii wojskowej w Tokio. Podczas pobytu w Japonii poznał Czang Kaj-szeka i wstąpił do Ligi Związkowej[2]. Po powrocie do Chin działał w szanghajskiej komórce Ligi, w czasie rewolucji Xinhai współpracując z Chen Qimeiem. W 1913 roku wziął udział w tzw. drugiej rewolucji przeciwko dążącemu do władzy dyktatorskiej prezydentowi Yuan Shikaiowi. Po klęsce powstańców musiał udać się na emigrację. Wyjechał do Japonii, skąd udał się do USA, a następnie do Singapuru[1].
Powrócił do Chin w 1916 roku, po śmierci Yuan Shikaia. Lata 1917–1920 spędził w Tiencinie, gdzie napisał po chińsku dwie książki poświęcone ocenie skutków I wojny światowej, a także we współpracy z byłym prezydentem Xu Shichangiem rozprawę na temat zagadnień gospodarczo-finansowych[1]. W 1921 roku odbył podróż po Europie i Ameryce, następnie został doradcą chińskiej delegacji na konferencji waszyngtońskiej[1]. Po powrocie do Chin pełnił tymczasowo urząd ministra spraw zagranicznych (1923) oraz ministra edukacji (1923–1924)[1]. W okresie od 2 do 24 listopada 1924 pełnił urząd tymczasowego prezydenta Republiki Chińskiej, będąc jednocześnie szefem rządu oraz ministrem spraw wewnętrznych[2].
W późniejszym okresie był burmistrzem Szanghaju (1927) oraz ministrem spraw zagranicznych (1928)[2]. Negocjował warunki podpisanego w 1933 roku porozumienia Tanggu, w którym rząd chiński zgodził się na przyłączenie do marionetkowego państwa Mandżukuo zajętych wcześniej zbrojnie przez Japonię przygranicznych terenów[1][2]. W grudniu 1934 roku został powołany na ministra spraw wewnętrznych, po kilku miesiącach zrezygnował jednak z tej funkcji ze względu na pogarszający się stan zdrowia. Resztę życia spędził na emeryturze w wiejskiej posiadłości Moganshan koło Hangzhou, gdzie poświęcił się studiowaniu filozofii[1].
Przypisy
- p
- d
- e
Tymczasowi Prezydenci Republiki Chińskiej |
|
---|---|
Prezydenci Republiki Chińskiej |
|
Przewodniczący Rządu Narodowego Republiki Chińskiej |
|
Prezydenci Republiki Chińskiej |
|
- ↑ a b Wiceprezydent Republiki Chińskiej
- ↑ a b c d e Głowa państwa jako p.o. Premiera Rady Państwa
- ↑ Tymczasowy Szef Egzekutywy
- ↑ P.o. Tymczasowego Szefa Egzekutywy jako p.o. Premiera Rady Państwa
- ↑ Głowa państwa jako p.o. Premiera Rady Państwa (1926–1927), a następnie Premier (1927)
- ↑ Generalissimus Rządu Wojskowego
- p
- d
- e
Premierzy Rządu Cesarskiego |
|
---|---|
Premierzy Republiki Chińskiej |
|
Sekretarze stanu Republiki Chińskiej |
|
Premierzy Republiki Chińskiej |
|
Premier Rządu Cesarskiego |
|
Premierzy Republiki Chińskiej |
|
Premierzy Republiki Chińskiej (rezydujący na Tajwanie) |
|
- kursywa – tymczasowo