Isabella di Morra
Data i miejsce urodzenia | ok. 1520 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 1545/1546 | ||
|
Isabella di Morra (ur. ok. 1520, zm. 1545/1546) – poetka włoska okresu renesansu[1].
Isabella była jedną z ośmiorga dzieci Giovanniego Michele di Morra, barona Favale[2]. Po tym, jak jej ojciec udał się na wygnanie, dziewczyna pozostała pod opieką braci i została praktycznie wydziedziczona[1].
Losy poetki miały tragiczny finał. Została oskarżona przez braci o romans z hiszpańskim szlachcicem, donem Diegiem Sandovalem de Castro. Kierując się wynaturzonym poczuciem honoru, panowie di Morra najpierw zgładzili posłańca noszącego korespondencję między Hiszpanem a Isabellą, a potem ją samą. Na koniec, by dopełnić zemsty, napadli Diega Sandovala de Castro, którego od śmierci nie ocaliła nawet zbrojna eskorta[1].
Do naszych czasów przetrwało tylko trzynaście utworów poetki[1]. Są wśród nich sonety i kancony.
Isabella jest uważana za jedną z największych poetek włoskich XVI w. i prekursorkę poezji romantycznej.[3]
Przypisy
Bibliografia
- Juliana Schiesari, Isabella di Morra, Italian Women Writers: A Bio-bibliographical Sourcebook edited by Rinaldina Russell, Wesport - London 1994.