Józef Sieroszewski
![]() | |||
Data i miejsce urodzenia | 24 października 1909 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 10 czerwca 1987 | ||
profesor nauk medycznych | |||
Specjalność: ginekologia | |||
Alma Mater | |||
Habilitacja | 1952 | ||
Profesura | 1954 | ||
Nauczyciel akademicki | |||
Uczelnia | Uniwersytet Wileński | ||
Odznaczenia | |||
![]() | |||
|
Józef Sieroszewski (ur. 24 października 1909 w Nowogródku, zm. 10 czerwca 1987 w Łodzi) – polski lekarz, ginekolog.
Życiorys
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/ca/Gr%C3%B3b_prof._J%C3%B3zefa_Sieroszewskiego_na_Cmentarzu_Komunalnym_na_Do%C5%82ach_w_%C5%81odzi.jpg/240px-Gr%C3%B3b_prof._J%C3%B3zefa_Sieroszewskiego_na_Cmentarzu_Komunalnym_na_Do%C5%82ach_w_%C5%81odzi.jpg)
Wychowywał się w Nowogródku, gdzie ukończył gimnazjum. W latach 1928–1934 studiował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu im. Stefana Batorego w Wilnie, później (1935–1938) pracował jako asystent-wolontariusz w Klinice Położniczo-Ginekologicznej USB w Wilnie.
Na krótko przed wojną objął funkcję ordynatora Oddziału Położniczo-Ginekologicznego i Chirurgicznego w Szpitalu Powiatowym w Nowogródku. W sierpniu 1939 został zmobilizowany, pracował w Szpitalu Wojennym nr 201 w Lublinie. Od 17 września 1939 był internowany w Rumunii, gdzie do roku 1945 pracował jako ginekolog w Ośrodkach Polskich Uchodźców.
Po powrocie do Polski i krótkim etapie pracy w Ubezpieczalni Społecznej w Łodzi, podjął 1 maja 1946 pracę w Klinice Położniczo-Ginekologicznej Uniwersytetu Łódzkiego, początkowo jako starszy asystent, od 1950 roku jako adiunkt. W czerwcu 1951 roku objął kierownictwo kliniki, w 1952 roku habilitował się, w 1954 roku mianowany został profesorem.
W latach 1953–1955 i 1962–1966 piastował funkcję prorektora Akademii Medycznej w Łodzi. Wieloletni Dyrektor Instytutu Ginekologii i Położnictwa. W latach 1959–1962 pełnił równolegle funkcję szefa Katedry Położnictwa i Ginekologii Wojskowej Akademii Medycznej.
Autor własnych metod operacyjnych, szczególnie w przypadkach wysiłkowego nietrzymania moczu. W swojej filozofii operacyjnej kierował się zachowawczą myślą przewodnią, uważając usunięcie organu za ostateczność.
Pochowany na cmentarzu komunalnym Doły w Łodzi[1].
Odznaczenie
- Złoty Krzyż Zasługi (1953)[2]
Przypisy
Bibliografia
- Andrzej Kurnatowski: Profesorowie i docenci Akademii Medycznej w Łodzi: 1965-1994. Łódź: Uniwersytet Medyczny, 2004. ISBN 83-88940-86-4.
- Andrzej Kurnatowski: Profesorowie i docenci wydziałów medycznych Uniwersytetu Łódzkiego i Akademii Medycznej w Łodzi: 1945-1964. Łódź: UM, 2003. ISBN 83-88940-95-3.