Język oroczański

нани, nani
Obszar

Rosja (Kraj Chabarowski)

Liczba mówiących

8 (2010)

Pismo/alfabet

cyrylica

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
UNESCO 5 krytycznie zagrożony↗
Ethnologue 8b prawie wymarły↗
Kody języka
ISO 639-3 oac
IETF oac
Glottolog oroc1248
Ethnologue oac
WALS orc
SIL oac
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język oroczański[1], także: oroczi[1], oroczyński – prawie wymarły język tunguski z dalekowschodniej Rosji[2].

W 1989 r. podano, że ma 150 użytkowników[3]. Według danych z 2010 r. posługuje się nim 8 osób[2].

Rodzima nazwa tego języka to naani[3].

Dialekty

Ethnologue wyróżnia dwa dialekty:[2]

  • oriczen
  • tez (tazy)

Przypisy

  1. ↑ a b WłodzimierzW. Wysoczański WłodzimierzW., O sytuacji językowej mniejszości etnicznych w byłym Związku Radzieckim, [w:] ZdzisławZ. Wąsik (red.), Studia Linguistica, t. XVI: Z zagadnień ekologii języka, Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 1993 (Acta Universitatis Wratislaviensis nr 1455), s. 87–100, ISBN 83-229-0868-7, OCLC 32350399  (pol.), patrz s. 94.
  2. ↑ a b c M. PaulM.P. Lewis M. PaulM.P., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Oroch, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2020-03-09] [zarchiwizowane z adresu 2015-04-12]  (ang.).
  3. ↑ a b Salminen 2007 ↓, s. 263.

Bibliografia

  • TapaniT. Salminen TapaniT., Europe and North Asia, [w:] ChristopherCh. Moseley (red.), Encyclopedia of the World’s Endangered Languages, Abingdon–New York: Routledge, 2007, s. 211–282, DOI: 10.4324/9780203645659, ISBN 978-0-7007-1197-0, ISBN 978-0-203-64565-9, OCLC 47983733  (ang.).
  • J9U: 987007553358605171