Jan Hornziel
Data i miejsce urodzenia | 8 grudnia 1812 | ||
---|---|---|---|
Pochodzenie | polskie | ||
Data i miejsce śmierci | 6 stycznia 1871 | ||
Instrumenty | skrzypce | ||
Gatunki | |||
Zawód | skrzypek, pedagog | ||
|
Jan Hornziel (ur. 8 grudnia 1812 w Śniatynie, zm. 6 stycznia 1871 w Warszawie[1][2]) – polski skrzypek i pedagog muzyczny.
Życiorys
Wychowywał się w Lublinie, gdzie uczył się gry na skrzypcach u Antoniego Fleminga i Stanisława Serwaczyńskiego[1][2]. Następnie studiował w Weimarze u Louisa Spohra[1][2]. Po ukończeniu nauki w 1836 roku wrócił do Lublina, gdzie poświęcił się koncertowaniu i działalności pedagogicznej[1][2]. Do grona jego uczniów należeli Edward Frankenstein, Henryk Wieniawski, Ignacy Komorowski i Leopold Leon Lewandowski[1]. W 1841 roku został koncertmistrzem Teatru Wielkiego w Warszawie[1][2]. Razem z Karolem Studzińskim i Maurycym Karasowskim grał w kwartecie założonym przez Apolinarego Kątskiego[1][2]. Został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie[2].
Był żonaty ze śpiewaczką Karoliną z d. Wernik[2].
Przypisy
- VIAF: 4611149844956102960001
- PLWABN: 9810560088805606