Jastrząb (miasto)

Jastrząb
miasto w gminie miejsko-wiejskiej
Ilustracja
Kościół św. Jana Chrzciciela, 2012
Herb
Herb
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Powiat

szydłowiecki

Gmina

Jastrząb

Prawa miejskie

1427–1870, 2023

Burmistrz

Andrzej Bracha

Powierzchnia

12,55 km²

Wysokość

200 m n.p.m.

Populacja (2021)
• liczba ludności
• gęstość


1071[1]
85 os./km²

Strefa numeracyjna

48

Kod pocztowy

26-502[2]

Tablice rejestracyjne

WSZ

Położenie na mapie gminy Jastrząb
Mapa konturowa gminy Jastrząb, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Jastrząb”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Jastrząb”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Jastrząb”
Położenie na mapie powiatu szydłowieckiego
Mapa konturowa powiatu szydłowieckiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Jastrząb”
Ziemia51°14′49″N 20°56′56″E/51,246944 20,948889
TERC (TERYT)

1430024

SIMC

0623988[3]

Urząd miejski
pl. Niepodległości 5
26-502 Jastrząb
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa
BIP
Rynek w Jastrzebiu (Plac Niepodległości)
Jeden z domów zabytkowej zabudowy małomiasteczkowej przy pl. Niepodległości (d. Rynek), fot. 2011
Ulica Jana Pawła II w centrum

Jastrząb – miasto w Polsce, w województwie mazowieckim, powiecie szydłowieckim[3][4]. Siedziba gminy.

W 2021 liczył 1071 mieszkańców. W 2024 roku w Jastrzębiu odnotowano największy w Polsce procentowy wzrost ludności spośród wszystkich miast (+ 6,45%)[5].

Położony na pograniczu Równiny Radomskiej i Przedgórza Iłżeckiego, nad rzeką Śmiłówką. Leży w historycznej Małopolsce, w dawnej ziemi sandomierskiej[6], w ramach której kulturowo stanowi część ziemi radomskiej[7].

Jastrząb jest siedzibą rzymskokatolickiej parafii św. Jana Chrzciciela[8].


Historia

Nazwa miejscowości wywodzi się prawdopodobnie od nazwiska jej właściciela Wojciecha Jastrzębca, biskupa krakowskiego, który lokował wieś w 1422. Miejscowe podanie wiąże ją z jastrzębiem, który miał wybawić wójta wsi zaatakowanego przez zgraję myszy.

Najwcześniejsza wzmianka o Jastrzębiu pochodzi z 1422, kiedy to Wojciech Jastrzębiec, zasadził wieś na prawie polskim. Początkowo wchodziła w skład klucza dóbr iłżeckich i parafii w Gąsawach Plebańskich. Miejscowość znajdowała się w województwie sandomierskim, powiecie i kasztelanii radomskiej (do 1795)[9]. 30 września 1427 Władysław II Jagiełło na prośbę biskupa krakowskiego nadał Jastrzębiowi prawa miejskie. Miasto lokowano na prawie magdeburskim w oparciu o dawny układ przestrzenny okolnicy, z centralnie usytuowaną kaplicą św. Jana Chrzciciela i wzdłużnym rynkiem (dziś pl. Niepodległości) na osi traktu Iłża – Skrzynno. W 1434 kard. Zbigniew Oleśnicki erygował parafię[10]. Miasto pełniło wtedy funkcje rolnicze, śladowo rzemieślnicze i handlowe, będąc siedzibą targów cotygodniowych (środy) i jarmarku świętojańskiego[10]. W 40. XV w. urządzono komory celne dla przewozu towarów traktem skrzyńskim i później do Szydłowca, uzyskując w 1529 prawo poboru opłaty za przewóz niezbywanego w Jastrzębiu żelaza, co łączy się z obecnością w mieście niewielkiej kolonii Żydów[11]. Przywileje miejskie określiły osadę jako prywatne miasto duchowne (biskupstwa krakowskiego), co zostało potwierdzone w późniejszych latach przez kolejnych królów: Zygmunta I Starego (1525), Zygmunta II Augusta (1548, 1549), Stefana Batorego (1578), Jana III Sobieskiego (1683). W 1792 Stanisław II August Poniatowski zniósł powinności służebne mieszczan jastrzębskich na rzecz biskupów krakowskich.

W wyniku III rozbioru Polski Jastrząb znalazł się w granicach monarchii habsburskiej, wchodząc w skład cyrkułu radomskiego w Nowej Galicji. W 1809 ponownie pod zarządem polskim w Księstwie Warszawskim, departamencie radomskim, okręgu opoczyńskim, powiecie szydłowieckim. W 1815 region włączono do Królestwa Polskiego, w którym Jastrząb znalazł się w województwie sandomierskim, okręgu i powiecie radomskim. Po reformie administracyjnej z 1837 w guberni radomskiej, obwodzie i powiecie radomskim. W trakcie powstania styczniowego Jastrząb był tymczasową siedzibą prowizorycznych władz cywilnych województwa sandomierskiego z Jadwigą Prendowską i Ignacym Maciejowskim na czele.

W wyniku reformy miejskiej z 1869 Jastrząb został zdeklasowany do rangi wsi 13 stycznia 1870 i włączony do gminy Mirów, którą równocześnie przemianowano na Rogów, a której Jastrząb został siedzibą[12]. Po odzyskaniu niepodległości w 1918 Jastrząb znalazł się w województwie kieleckim i powiecie radomskim.

W latach 1954–1972 był siedzibą gromady Jastrząb[13], od 1 października 1954 w powiecie szydłowieckim[14].

W wyniku kolejnej reformy gminnej w 1973 został siedzibą gminy Jastrząb[15]. W 1975–1998 w województwie radomskim[16].

Odzyskanie praw miejskich (2023)

25 czerwca 2021 Rada Gminy Jastrząb podjęła uchwałę intencyjną w sprawie odzyskania praw miejskich przez Jastrząb w 152. rocznicę ich utraty, po czym nastąpił etap konsultacji społecznych z mieszkańcami[17]. Konsultacje trwały od 1 września do 31 października 2021[18]. Spośród 4151 osób uprawnionych w gminie do udziału w konsultacjach, głos oddało 319 osób (frekwencja 7,68%), z czego za nadaniem statusu miasta oddano 287 głosów (89,96% wszystkich głosujących), natomiast 16 osób było przeciwko i tyle samo wstrzymało się od zajęcia jednoznacznego stanowiska. W Jastrzębiu na 808 osób uprawnionych do głosowania, w konsultacjach udział wzięło 51 osób (frekwencja 6,31%). Za nadaniem statusu miasta głos oddało 47 osób (92,15% głosujących), a 4 osoby były przeciwko[19].

W lokalnym referendum, przeprowadzonym jesienią 2021, 89,96% głosujących opowiedziało się za przywróceniem praw miejskich dla Jastrzębia, które otrzymał 1 stycznia 2023 roku.[20].

1 stycznia 2023 doszło do przywrócenia statusu miasta[21].

Ludność

Ludność Jastrzębia w latach 1998–2022
Źródło: https://www.polskawliczbach.pl/wies_Jastrzab_jastrzab_mazowieckie

Zabytki

  • Kościół parafialny św. Jana Chrzciciela, ul. Jana Pawła II 2 (d. pl. Kościelny)
  • Dom Ludowy z 1929 (ob. Bank Spółdzielczy Rzemiosła), ul. Jana Pawła II 2 (d. ul. Świętojańska)
  • dom z XVIII w. – pl. Niepodległości 50 (d. Rynek).
  • dom z 1. poł. XIX w. – ul. Szydłowiecka.

Infrastruktura

  • Urząd Miasta i Gminy,
  • Ochotnicza Straż Pożarna,
  • Samodzielny Publiczny Zespół Zakładów Opieki Zdrowotnej,
  • Publiczna Szkoła Podstawowa im. Tadeusza Kościuszki,
  • Gminna Biblioteka Publiczna,
  • oddział Banku Spółdzielczego Rzemiosła w Radomiu,
  • oddział Południowo-Mazowieckiego Banku Spółdzielczego,
  • Ośrodek Rekreacyjny „Zalew”,
  • Klub Sportowy Jastrząb.

Przypisy

  1. NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04] .
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 374 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
  3. a b GUS. Wyszukiwarka TERYT
  4. Rozporządzenie w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  5. Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2024 roku
  6. Jerzy Z. Pająk: Ziemia sandomierska. X–XIV wiek. wojtek.onlinesc.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-03-05)]. (pol.).
  7. Jerzy Piwek. Wkład duchowieństwa rzymskokatolickiego w rozwój kultury Ziemi Radomskiej w latach 1795–1864. „Biuletyn Kwartalny Radomskiego Towarzystwa Naukowego”. 32 (1–2), s. 7, 1997. Helena Kisiel – przewodnicząca kolegium redakcyjnego. Radom: Radomskie Towarzystwo Naukowe. ISSN 0137-5156. [dostęp 2022-12-23]. (pol.). 
  8. Opis parafii na stronie diecezji
  9. Corona Regni Poloniae. Mapa w skali 1:250 000, Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk i Pracownia Geoinformacji Historycznej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego
  10. a b JanJ. Wiśniewski JanJ., Dekanat radomski, Radom: Jan Kanty Trzebiński, 1911, s. 68 .
  11. ZenonZ. Guldon ZenonZ., KarolK. Krzystanek KarolK., Ludność żydowska w miastach lewobrzeżnej części województwa sandomierskiego w XVI–XVIII wieku : Studium osadniczo-demograficzne, Kielce: WSP im. J. Kochanowskiego, 1990, s. 49–51 .
  12. Postanowienie z 17 (29) października 1869, ogłoszone 1 (13 stycznia) 1870 (Dziennik Praw, rok 1869, tom 69, nr 239, str. 415)
  13. Uchwała Nr 13i/54 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 29 września 1954 r. w sprawie podziału na gromady powiatu radomskiego; w ramach Zarządzenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 20 grudnia 1954 r. w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 29 września 1954 r., dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 31 grudnia 1954 r., Nr. 15, Poz. 104)
  14. Dz.U. z 1954 r. nr 49, poz. 236
  15. Uchwała Nr XVII/80/72 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 8 grudnia 1972 w sprawie utworzenia wspólnych rad narodowych dla miast nie stanowiących powiatów i gmin w województwie kieleckim (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach z dnia 9 grudnia 1972, Nr 26, Poz. 174).
  16. JarosławJ. Swajdo JarosławJ., Między Wisłą a Pilicą : Dzieje podziałów administracyjnych w regionie kielecko-radomskim do 1975 roku, Kielce: JP, 2005, ISBN 83-88874-89-6 .
  17. Jastrząb po ponad 150 latach odzyska prawa miejskie? Takie plany mają władze gminy
  18. Przywrócenie praw miejskich miejscowości Jastrząb
  19. Wyniki Jastrząb
  20. Protokół zawierający wyniki konsultacji społecznych odbytych w Gminie Jastrząb od dnia 01.09.2021 do 31.10.2021r. w sprawie wniosku o nadanie statusu miasta miejscowości Jastrząb [online], jastrzab.com.pl [dostęp 2022-08-15] .
  21. Dz.U. z 2022 r. poz. 1597.

Linki zewnętrzne

  • Jastrząb, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 497 .
  • Strona urzędu gminy Jastrząb
  • p
  • d
  • e
Na prawach powiatu
Powiatowe
Gminne

  • p
  • d
  • e
Gmina Jastrząb
  • Siedziba gminy: Jastrząb
miasto
  • Jastrząb
wsie
części miasta
  • Czerwienica
  • Kolonia Lipienice
  • Kurkoć
  • Lipienice
  • Zamoście
części wsi
  • Bukownica
  • Edwardów
  • Kolonia Orłów

Herb gminy Jastrząb

  • p
  • d
  • e
Miasta
Gminy miejsko-wiejskie
  • Jastrząb
  • Szydłowiec
Gminy wiejskie
  • Chlewiska
  • Mirów
  • Orońsko

Herb powiatu szydłowieckiego

  • p
  • d
  • e
  • Siedziba powiatu – Radom
Przynależność wojewódzka
  • gubernia radomska (1867–1915)
  • woj. kieleckie (II RP) (1919–39)
  • woj. kieleckie (1945–75)
Miasta
Osiedla (1954–72)
Gminy wiejskie
(1867–1954 i 1973–75)
  • Białobrzegi (1870–1954)
  • Bogusławice (do 1870)
  • Gębarzew (do 1954)
  • Gózd (od 1973)
  • Gzowice (do 1954)
  • Jastrzębia (od 1973)
  • Jedlanka (do 1870)
  • Jedlińsk (od 1870)
  • Jedlnia-Letnisko (od 1973)
  • Kowala (–Stępocina)
  • Kozłów (do 1954)
  • Kuczki (do 1954)
  • Mirów (do 1870)
  • Orońsko (do 1954)
  • Podgajek (do 1870)
  • Potworów (do 1954)
  • Przytyk (od 1870)
  • Radom (do 1954)
  • Radzanów (do 1954)
  • Rogów (1870–1954)
  • Skaryszew (Skaryszów) (od 1870)
  • (Stara) Błotnica (do 1954)
  • Stromiec (do 1954)
  • Sucha (do 1870)
  • Szydłowiec ( 1939–54)
  • Wielogóra (do 1954)
  • Wieniawa (do 1954)
  • Wierzbica (1870–1954)
  • Wolanów
  • Zakrzew (Zakrzów)
  • Zalesice (do 1954)
Gromady
(1954–72)
  • Barak (1954 )
  • Bardzice (1954–72)
  • Bartodzieje (1954–72)
  • Białobrzegi (1954–55 )
  • Bielicha (1954–61)
  • Bierwce (1954–72)
  • Błotnica (1954–55 )
  • Bobrek (1954–55 )
  • Brudnów (1954–55 )
  • Cerekiew (1954–72)
  • Chronów (1954 )
  • Czarna (1954–72)
  • Dąbrówka Nagórna (1954–59)
  • Długie (1954–55 )
  • Domaniów (1954–59)
  • Dzierzkówek (1954–68)
  • Gąsawy Rządowe (1954 )
  • Goryńska Wola (1954–61)
  • Goszczewice (1954–55 )
  • Gózd (1954–55 )
  • Gózd (1954–72)
  • Grabowa (1954–55 )
  • Groszowice (1954–72)
  • Grotki (1954–55 )
  • Grzmiąca (1954–55 )
  • Gzowice (1954–61)
  • Janiszpol (1954–72)
  • Jarosławice (1954–68)
  • Jastrząb (1954 )
  • Jastrzębia (1954–59)
  • Jastrzębia (1962–68)
  • Jaszowice (1954–59)
  • Jedlińsk (1954–72)
  • Jedlnia Letnisko (1954–57)
  • Kaszów (1954–61)
  • Klwatka (1954–72)
  • Kłonów (1954–72)
  • Kostrzyń (1954–55 )
  • Kowala (1954 → i ← 1956–72)
  • Kuczki (1954–59)
  • Lesiów (1954–72)
  • Ludwików (1954–59)
  • Łączany (1954–68 )
  • Majdów (1954 )
  • Maków (1954–72)
  • Mazowszany (1954–59)
  • Mirów (1954 )
  • Młodocin (1954 → i ← 1956–61)
  • Młodynie (1954–55 )
  • Mniszek (1954–72)
  • Modrzejowice (1954–72)
  • Niedarczów ( 1961–68)
  • Odechów (1954–72)
  • Orońsko (1954 )
  • Ostałówek (1954 )
  • Parznice (1954–72)
  • Pierzchnia (1954–55 )
  • Pogroszyn (1954 )
  • Polany (1954–61)
  • Potworów (1954–55 )
  • Przytyk (1954–72)
  • Radzanów (1954–55 )
  • Rajec Szlachecki (1954–72)
  • Rogów (1954 )
  • Ruda Wielka (1954 )
  • Sławno (1954–61)
  • Słupica (1954–68)
  • Stromiec (1954–55 )
  • Stromiec Podlesie (1954–55 )
  • Sucha (1954–55 )
  • Szczyty (1954–55 )
  • Śmiłów (1954 )
  • Taczów (1954–68)
  • Wałsnów (1954 )
  • Wieniawa (1954–55 )
  • Wierzbica (1954 )
  • Wir (1954–55 )
  • Witaszyn (1954–55 )
  • Wojciechów (1959–62)
  • Wola Gołębiowska (1954–68)
  • Wola Lipieniecka (1954 )
  • Wolanów (1954–72)
  • Wólka Klwatecka (1954–72)
  • Wrzeszczów (1954–72)
  • Wrzos (1954–72)
  • Wsola (1954–72)
  • Wysoka (1954 )
  • Zakrzew (1954–72)
  • Zawady (1954–61)
  • Zdziechów (1954 )
  • Żuków (1954–55 )
  • p
  • d
  • e
Miasta zdegradowane reformą carską z 1869–1870

Legenda: (1) w nawiasach podano okres praw miejskich; (2) wytłuszczono miasta trwale restytuowane; (3) tekstem prostym opisano miasta nierestytuowane, miasta restytuowane przejściowo (ponownie zdegradowane) oraz miasta niesamodzielne, włączone do innych miast (wyjątek: miasta połączone na równych prawach, które wytłuszczono); (4) gwiazdki odnoszą się do terytorialnych zmian administracyjnych: (*) – miasto restytuowane połączone z innym miastem (**) – miasto restytuowane włączone do innego miasta (***) – miasto nierestytuowane włączone do innego miasta (****) – miasto nierestytuowane włączone do innej wsi; (5) (#) – miasto zdegradowane w ramach korekty reformy (w 1883 i 1888); (6) zastosowane nazewnictwo oddaje formy obecne, mogące się różnić od nazw/pisowni historycznych.

Źródła: Ukaz do rządzącego senatu z 1 (13) czerwca 1869, ogłoszony 1 (13 lipca) 1869. Listy miast poddanych do degradacji wydano w 20 postanowieniach między 29 października 1869 a 12 listopada 1870. Weszły one w życie: 13 stycznia 1870, 31 maja 1870, 28 sierpnia 1870, 13 października 1870 oraz 1 lutego 1871 (Stawiski).

Kontrola autorytatywna (miasteczko):